პოლიტიკა
ბიძინა ივანიშვილის პრესკონფერენცია

stenogrammaთბილისი, 2 ნოემბერი, საქინფორმი. საქინფორმი გთავაზობთ ბიძინა ივანიშვილის მთაწმინდის რეზიდენციაში 2011 წლის 1 ნოემბერს ჩატარებული პრესკონფერენციის სტენოგრამას, რომელიც მომზადდა კონფერენციაზე დამსწრე საქინფორმის აკრედიტებული ჟურნალისტების მიერ (სტენოგრამიდან ამოღებულია რეპლიკები და უმსგავსო, ჟურნალისტის წოდებისთვის  შეუსამაბო ქცევის აღწერა).

ირაკლი  ტრიპოლსკი (ბიძინა ივანიშვილის პრესმდივანი): ვიწყებთ პრესკონფერენციას პირდაპირ ეთერში. ასევე, მინდა, რომ, ცნობისთვის, მაყურებელს ვაცნობო, რომ პირდაპირ ეთერში ტრანსლაცია მოხდება ბატონი ბიძინას ფეისბუქზე – www.facebook.com/OfficialBIDZINAIVANISHVILI. სანამ კითხვა-პასუხის რეჟიმში გადავიდოდეთ, სიტყვა მინდა, გადავცე ბატონ ბიძინას.

ბიძინა ივანიშვილი: მოგესალმებით. დიდ მადლობას მოგახსენებთ მობრძანებისთვის. მოგახსენებთ, რომ საჯარო ფიგურა არასდროს ვყოფილვარ. ჩემი ცხოვრების მანძილზე ერთი ინტერვიუ მაქვს მიცემული. ბოლო სამი თვის განმავლობაში სამჯერ მივეცი ინტერვიუ ერთი- ერთზე. ეს არის ჩემი პირველი პრესკონფერენცია. არ დაგიმალავთ, ცოტას ვღელავ, მაგრამ გპირდებით, რომ ვიქნები მაქსიმალურად გულწრფელი.

მოკლედ მოგახსნებთ, რამაც მიმაღებინა გადაწყვეტილება პოლიტიკაში მოსვლის. 2007 წლის 7 ნოემბრის ამბები, რასაც მოჰყვა 2008 წელი. სააკაშვილმა მოახერხა სიცრუის ისეთი მანქანის ამოქმედება, რომ ძალიან რთული იყო გასარჩევად და ხიფათს ქმნიდა ორნიღბიანი პარტიები. ოპოზიციური პარტიები, პარტიის წევრები, ჟურნალისტებიც და ანალიტიკოსებიც. მიუხედავად ამისა, მე კარგად გავერკვიე სიტუაციაში. ბოლომდე იმედს ვიტოვებდი, რომ შესაძლებელი იქნებოდა, ერთ-ერთი პარტიის ფინანსური დახმარებითა და გარედან რჩევების მიცემით შეგვეძლო, მიგვეღწია შედეგისთვის, მაგრამ როდესაც დავრწმუნდი, რომ ეს საკმარისი არ იყო, მივიღე ძალიან მძიმე გადაწყვეტილება ჩემთვის და გადავწყვიტე პოლიტიკაში მოსვლა. გადაწყვეტილება მივიღე იმიტომ, რომ მე ვხედავდი, რომ ვკარგავდი სამშობლოს. სამშობლოს სიყვარული იყო, რამაც  ეს მძიმე გადაწყვეტილება ჩემთვის მიმაღებინა და ჩემი ოჯახისთვისაც საკმაოდ მძიმე გადაწყვეტილება იყო. რამდენადაც მე მუდამ ვაცხადებდი, რომ არასდროს არ მოვალ პოლიტიკაში და განსხვავებული მსოფლმხედველობა მქონდა ჩემი ცხოვრების შესახებ. როგორი რეაქცია მოჰყვა ჩემს განცხადებას, მოკლედ შეგახსენებთ. სააკაშვილმა თავისი მანერა – რაც გამოიყენა და მყისიერდ გამიუქმა მოქალაქეობა აბსოლუტურად უკანონოდ. ასევე, უკანონოდ დააპატიმრეს „ქართუ ბანკის“, რომელიც ჩემი კომერციული ბანკია, ჩემს საკუთრებაში იმყოფება, საინკასაციო მანქანა, ყოველგვარი წესების დაცვის და აბსოლუტურ გაუგებრობაში. გარდა ამისა, ყოველდღიურად ხორციელდება ჩემს თანამოაზრეებზე, თანამშრომლებზე და ნათესავებზე ზეწოლა. პოლიციის მხრიდან შეშინებები. ეს გრძელდება ყოველდღიურ რეჟიმში. ამ უწესო თამაშით ისინი ვერ შეცვლიან ჩვენს, ჩემს გეგმებს და ვერ გამოგვიყვანენ სამართლებრივი სივრციდან. აუცილებლად ყველაფერს მივიყვანთ არჩევნებამდე და ამ არჩევნებზე ჩვენ გავიმარჯვებთ. რას გავაკეთებთ არჩევნების შემდეგ?! პირველ ყოვლისა, აუცილებელი იქნება ძირეული კონსტიტუციური ცვლილებების გატარება. მოგეხსენებათ, კონსტიტუცია უბის წიგნაკად გაიხადეს. აუცილებელი იქნება ძირეული ცვლილებების შეცვლა შეთანხმებული იყოს საქართველოს  მოსახლეობასთან. შემდგომ პარალელურ რეჟიმში უნდა დავიწყოთ პროცესი ნამდვილად დამოუკიდებელი სასამართლო სისტემის შექმნისა და ეს პროცესი უნდა იყოს შეუქცევადი. უნდა გათავისუფლდეს მედია. თავისუფალი მედიის გარეშე, მოგეხსენებათ, დემოკრატიულ სახელმწიფოს ვერ ავაშენებთ. უნდა შეიქმნას სტაბილური პოლიტიკური და ეკონომიკური პირობები იმისთვის, რომ საინტერესეო გახდეს საქართველო,  ჩვენი ქვეყანა ბიზნესისთვის. საინვესტიციო გარემო უნდა შეიქმნას და ბოლო მოვუღოთ ყველაზე დიდ უკანონობას, რომ ადამიანებს საქართველოში დღეს არა აქვთ საშუალება დასაქმების. უნდა იყოს ეს მუდმივ რეჟიმში, მანამ, სანამ არ მივაღწევთ საქართველოს მოსახლეობის სრულ დასაქმებას.

სამუშაო ადგილების შექმნა იქნება მუდმივი მეთვალყურეობის ქვეშ და ეს იქნება ძირითადი მიზანი ჩვენი პოლიტიკის. უნდა გავაღრმავოთ ურთიერთობა ამერიკასთან და ევროპასთან და მყისიერად დავიწყოთ სიტუაციის დალაგება რუსეთთან. დაწვრილებით, უფრო დაწვრილებით, რის გაკეთებას ვაპირებთ, მოგახსენებთ მომავალ პარტიის პროგრამებში. მოკლედ, ჩვენ ყველაფერს გავაკეთებთ იმისთვის, რომ ერთად ავიხდინოთ „ქართული ოცნება“, რაც ნიშნავს გამთლიანებულ, დემოკრატიულ, გაძლიერებულ საქართველოს აღმშენებლობას.

ირაკლი ტრიპოლსკი: გადავდივართ კითხვა-პასუხის ფორმატზე. ჩვენი პრესკონფერენცია მიმდინარეობს პირველი არხის ეთერში და ამისთვის, როგორც მოლაპარაკებული იყო, პირველი კითხვის უფლება აქვს პირველ არხს. ვერ ვხედავ, სამწუხაროდ, და ერთი თხოვნა მექნება. რამდენადაც, საბედნიეროდ, ბევრნი ხართ და იქნებ შევეცადოთ, ერთი და იგივე კითხვები არ გავიმეოროთ, თემები, რომ რაც შეიძლება მეტმა ჟურნალისტმა მოახერხოს კითხვის დასმა. სად არის აბა?

ნინო გომართელი – საზოგადოებრივი მაუწყებელი: ბატონო ბიძინა, საზოგადოებამ თქვენ შესახებ ბევრი არაფერი იცის, გარდა იმისა, რომ თქვენ ხართ მდიდარი ადამიანი, რომელსაც აქვს ძალიან ბევრი ფული. მას შემდეგ, რაც თქვენ გამოთქვით ინტერესი პოლიტიკაში მოსვლის, ბუნებრივია, გაჩნდა ინტერესი თქვენი პიროვნების, საქმიანობის მისამართით. აქ, ალბათ, დაისმება ბევრი შეკითხვა, თუმცა მე მინდა, დავიწყო თქვენი მედიასთან ურთიერთობით. ბატონო ბიძინა, თქვენ პირველივე თქვენს განცხადებაში თქვენ თავს დაესხით ჟურნალისტებს უკლებლივ ყველა ტელეკომპანიის. ამის შემდეგ თქვენ უარი თქვით, მონაწილეობა მიგეღოთ საზოგადოებრივი მაუწყებლის პირდაპირი ეთერის  ნებისმიერ თოქ-შოუში. ამის შემდეგ თქვენ სახლში მოიწვიეთ და ინტერვიუ მიეცით მხოლოდ თქვენ მიერ შერჩეულ კონკრეტულ ჟურნალისტებს. სხვათა შორის, აქ ვნახეთ, როგორ ღიზიანდებით თქვენ არასასურველი კითხვების მოსმენისას, როგორც ეს ხდება ნინო ჟიჟილაშვილის ინტერვიუს დროს. ამის შემდეგ თქვენი წარმომადგენლები საკმაოდ დიდი ხნის განმავლობაში ევაჭრებოდნენ საზოგადოებრივ მაუწყებელს და წამოგვიყენეს ძალიან ბევრი წინაპირობა იმისთვის, რომ ეს ბრიფინგი გაგემართათ. ამასთანავე, ყველაფერი დასრულდა იმით, რომ  ყველა ჟურნალისტებს აქ მოგვიწია აკრედიტაციის გავლა და ძალიან დეტალური საბუთების წარმოდგენა, როგორც ნატოსა და ევროკავშირის სამიტებზეც კი არ ხდება ხოლმე. აქ მოსვლის შემდეგ ჩვენ მივიღეთ მკვეთრი ინსტრუქციები. თქვენი დაცვის თანამშრომლების მხრიდან იყო მითითებები და გავიარეთ შემოწმების უპრეცედენტო ნორმები, რომლებიც ძალიან იშვიათად, მე არ ვიცი, არ მახსენდება, რომელიმე ბრიფინგზე მომხდარიყოს. თან, ამასთან ერთად, არ შემიძლია, არ აღვნიშნო ის წიგნიც, „ ჟურნალისტიკა და ქრონიკული ალიაქოთი“. ბატონო ბიძინა, სწორედ ამ ქრონოლოგიური მოვლენების ჩამოთვლის შემდეგ მინდა, გკითხოთ...

ბიძინა ივანიშვილი: ნუ ღელავთ, ნუ ღელავთ.

ნინო გომართელი: ამ მეთოდით აპირებთ მომავალშიც ჟურნალისტებთან ურთიერთობის გაგრძელებას?! ეს არის ის დემოკრატია, რომლითაც თქვენ უნდა გააოცოთ ევროპა?

ირაკლი ტრიპოლსკი: თქვენ ერთი კითხვის უფლება გქონდათ. ძალიან აღელვებული ბრძანდებით. გამოართვით მიკროფონი, გამოართვით.

ნინო გომართელი: (მიკროფონს არ აბრუნებს) იქნებ დამჭირდეს კიდევ მიკროფონი და ბატონ ბიძინასთვის კითხვის დასმა.

ბიძინა ივანიშვილი: ნუ ნერვიულობთ, ყველაფერი კარგად იქნება. თქვენ გინდათ, პირველი არხის დემოკრატია გავიზიარო და ამით ხართ მოხიბლული, რამდენადაც თქვენ პირველი არხიდან ბრძანდებით. დიდი ბოდიში თქვენთან პირადად, მაგრამ რაც შეეხება პირადად თქვენს არხს, ჩემი განმარტებები აქ, მგონი, ზედმეტია და ის თამაშები, რასაც თქვენი არხი აწარმოებდა ამ ორი-სამი კვირის განმავლობაში, საზოგადოება ძალიან კარგად ხვდება ყველაფერს და კითხულობს. არაფერი თამაში ჩვენი მხრიდან არ ყოფილა და რაც შეეხება მოწვევებსაც, ეს იყო მუდმივი გაუგებრობა პირველი არხის ხელმძღვანელობის მხრიდან. მუდმივი ნერვიულობა ტრიპოლსკის მხრიდან, ვაწყნარებდი და რამდენიმე კილოგრამიც დაიკლო ამ კაცმა. სიკეთე კია – მოუხდა.  ჩემი მიზანია ნამდვილი დემოკრატიული გარემოს შექმნა და არა ის, რასაც წარმოადგენს „რუსთავი 2“ და „იმედი“. თავი დავანებოთ ერთმანეთის მოტყუებას, თვალებში ჩავხედოთ ერთმანეთს და პირდაპირ ვთქვათ, რომ თქვენ ხომ წინასწარ მომზადებული შეკითხვებით მოხვედით. აი, ამაზე უნდა ვთქვათ უარი. თქვენ უნდა დასვათ ის შეკითხვა, რაც თქვენგან მოდის. მოკლედ, ძალიან გთხოვთ. მე ვიქნები ძალიან გულწრფელი. შეეცადეთ თქვენც, იქნება დღეს რაღაცას ახალს მივაღწიოთ. ნუ იქნება ცალსახა გულწრფელობა. მე ძალიან კარგად მესმის პირადად თქვენი. შევდივარ თქვენს მდგომარეობაში, მაგრამ თქვენ ხართ საზოგადოების ერთ-ერთი რიგითი წევრი. მე მოვედი არა ვინმეს დასამარცხებლად, არამედ საქართველოს გასამარჯვებლად და მე მოვალე ვარ, რომ ყველას ვუთხრა ის, რასაც ვფიქრობ. მე გაგეცით აბსოლუტურად გულწრფელი პასუხი, თქვენ გინდათ, თქვენს რიტორიკაში  ჩავერთო. მე გპასუხობთ აბსოლუტურად ისე, როგორც სჭირდება ქართულ მოსახლეობას და აქ მოსულ ჟურნალისტებს. მინდა, თქვენმა უფროსებმა  ამდენი შეკითხვები არ მოგცენ ერთდროულად და არ მოგამზადონ. მომზადებული არ მოხვიდეთ და აბსოლუტურად თავისუფალი მოხვიდეთ შემდგომში. დიდი ბოდიში თქვენთან პირადად, მაგრამ რაც შეეხება პირადად თქვენს არხს, აი, ეს სამი ტელევიზია ზუსტად ამ რეჟიმში მუშაობს დღეს. ეს იცის ქართველმა მოსახლეობამ და არაფერს ახალს არ ვამბობ. მე მხოლოდ დამატებითი შენიშვნა მივეცი იმ ორ ტელევიზიას. საბედნიეროდ, მხედველობაში მყავს „მაესტრო“ და „კავკასია“, რომლებიც, საბედნიეროდ, დღეს არსებობენ, მაგრამ იმ მცირედ შეცდომებსაც არ ვპატიობდი და ვეუბნებოდი, რომ თუ ხართ ობიექტურები, ხართ გულწრფელები და არა ნახევრადობიექტურები. ჩემი სურვილია, პირველ რიგში, რომ თქვენ არ დაიძაბოთ. თქვენ უნდა დასვათ ის შეკითხვა, რაც თქვენგან მოდის. ამდენი შეკითხვები არ მოგცენ ერთდროულად და არ მოგამზადონ. მომზადებული არ მოხვიდეთ და აბსოლუტურად თავისუფალი მოხვიდეთ შემდგომში.

ირაკლი ტრიპოლსკი: ძალიან გთხოვთ, მე მგონი, იყო პასუხი.

ვასილ დაბრუნდაშვილი – ჟურნალისტი: ინტერპრესნიუსი და პალიტრა TV შეთანხმებული ვართ, რომ საზოგადოებრივი მაუწყებელი ვსვამთ პირველ შეკითხვას (მიკროფონს ეპატრონება პირველი არხის რადიოს ჟურნალისტი).

ვასილ დაბრუნდაშვილი: ინტერპრესნიუსი და პალიტრა TV, ბატონო ბიძინა, შეთანხმებული ვართ, რომ საზოგადოებრივი მაუწყებელი ვსვამთ პირველ შეკითხვას.

ირაკლი ტრიპოლსკი: მაუწყებელმა უკვე დასვა კითხვა. როგორა ვართ შეთანხმებული? ნუ, კარგით, დასვით კითხვა. აგერ, კაცი ლაპარაკობს, იდგა ადამიანი და მერე დასვით თქვენი კითხვა.

ჟურნალისტი (არ წარადგინა თავი): ბატონო ბიძინა, თქვენს განცხადებას იმასთან დაკავშირებით, რომ საქართველოს გაუაზრებელმა ქმედებამ გამოიწვია რუსეთის კიდევ უფრო გაუაზრებელი ქმედება, ნიშნავს თუ არა, რომ თქვენ პასუხისმგებლობას აკისრებთ საქართველოს და მას მიიჩნევთ ომის ინიციატორად? გმადლობთ.

ბიძინა ივანიშვილი: მოგახსენებთ. პირველ რიგში, მე მოვიშველიებ ტალიავინის განცხადებას. მეორე, მე შეგნებულად წამოვიღე რეზოლუცია, ეს არის საპარლამენტო ასამბლეის რეზოლუცია რუსეთ-საქართველოს ომის შესახებ, რომელსაც ქართულმა დელეგაციამაც მისცა ხმა. ტალიავინის განცხადებაშიც და ამ რეზოლუციაშიც, რომელსაც საქართველოს დელეგაციაც აძლევდა ხმას, დაფიქსირებულია, რომ ქართულმა მხარემ დაიწყო საომარი მოქმედება. მე შემიძლია დაგიზუსტოთ იმ ქართვლებს, ვისაც, ვთქვათმ ეს საწყენად მიგაჩნიათ და შეგახსენოთ, პროცესები როგორ მიმდინარეობდა. ლიახვის სოფლები იბომბებოდა გაუგებარი ფორმირებებისგან ოსეთის მხრიდან. ჩემი აზრით, სააკაშვილს აქ უნდა ჰქონოდა ერთადერთი ქმედება, რომ დაეცვა ლიახვის სოფლები და გამოეყვანა რამდენიმე მოსახლე მაინც, საერთაშორისო ორგანიზაციები მოეწვია და დაეფიქსირებინა, რაც ხდებოდა. ამის საპასუხოდ, სააკაშვილმა გააკეთა გაუაზრებელი ქმედება და დაიწყო ცხინვალის დაბომბვა. ეს ფიქსირდება ყველგან,  გარდა სამი არხისა, რომელიც მე უკვე ვახსენე და ამის გარდა, ბევრი საინფორმაციო საშუალებები, რომლებიც მე ჩამოვთვალე, ცდილობენ, საქართველოს მოსახლეობა დააჯერონ, რომ ეს იყო აბსოლუტურად სხვაგვარად. ის, რომ მსოფლიოში ყველამ ყველაფერი იცის, მხოლოდ საქართველოს მოსახლეობის შეცდომაში შეყვანას ცდილობენ და სააკაშვილი დაახლოებით ასე გადმოგვცემს, რომ ომი დაიწყო რუსეთმა და გაიმარჯვა საქართველომ. გარდა იმისა, რომ ჩვენ გვაქვს ინფორმაციები, ჩვენ მეხსიერება ხომ არ დაგვიკარგავს? ნუთუ  ქართველი ხალხი ისეთი ბრიყვია, რასაც ცდილობენ და გვარწმუნებენ მუდმივად. კარგად მახსენდება ჯორჯ ოუველის „1984“. ფიქრის პოლიცია. ზომბირებას აპირებენ ქართველი ხალხის. განა არ გვახსოვს, ლომაია როგორ გვმოძღვრავდა – ის სოფელი ავიღეთ და სოფლების სახელებს რომ ასახელებდა? განა ამის შემდეგ არ წამოვიდა ის დიდი აგრესია რუსეთის მხრიდან? ჩვენ უნდა შევეჩვიოთ, სიმართლეს შევხედოთ თვალებში. ნუ ცდილობენ მხოლოდ ქართველი ხალხის მოტყუებას. მსოფლიოში ყველამ ყველაფერი კარგად იცის. როგორ გავბედე და ამის მსგავსი რამე ვთქვი?! ეს სამი ხსენებული არხი სამი დღის განმავლობაში ჩემი კრიტიკის გარეშე არაფერს აკეთებენ. აი, ასეთი იყო სიტუაცია. ასე გვახსოვს ჩვენ და ჩვენ ვერ წაგვიშლიან მახსოვრობას. ჩვენს ზომბირებას, რისი მცდელობაც ძალიან ხშირად არის.

რადიოს მაუწყებლის ჟურნალისტი: რატომ იყო აბა ეს შეთანხმებული (გულისხმობს მაუწყებლის მიერ პირველი  კითხვის დასმის უფლებას). თქვენ სიტყვას არ ასრულებთ.

ბიძინა ივანიშვილი: უფრო კარგი შეთანხმება იქნებოდა, რა სახელიც გაქვთ, ის შინაარსი ატაროთ.

რატი ხვისტანი – საზოგადოებრივი მაუწყებელი „რადიო 1“: ბატონო ბიძინა, როდესაც თქვენ გენერალ ლებედევის საარჩევნო კამპანიას აფინანსებდით...

ბიძინა ივანიშვილი: ლებედის...

რატი ხვისტანი:  თქვენ ხომ იცოდით, რომ 89 წლის 9 აპრილის მოვლენების დროს იყო სადამსჯელო ოპერაციის ერთ-ერთი ხელმძღვანელი. უფრო მეტიც, მისი საქმიანობის შესახებ, საქართველოს გარდა, ცნობილია მოლდოვაშიც. მას მეტსახელად „ჯალათიც“ კი უწოდეს. რატომ ეხმარებოდით ადამიანს, რომელიც, ამავდროულად, რუსეთის იმპერიის აღდგენის მომხრე იყო?

ბიძინა ივანიშვილი: თქვენ ჩემი ინტერვიუ წაკითხული გაქვთ?

რატი ხვისტანი: დიახ, რა თქმა უნდა.

ბიძინა ივანიშვილი: მერე – რუსული კარგად იცით? იცით, რატომ გეკითხებით? თქვენ საუბრობთ იგივე მეთოდით, მე ველოდი ამას და აქვე მინდა, განმარტება გავაკეთო. ქვეტექსტებით ნუ საუბრობთ. როცა გინდათ, ის გაახმოვანოთ, რაც მე ვთქვი, კეთილი ინებეთ და ის გაახმოვანეთ, რაც მე ვთქვი. მე ვაფინანსებდი არა გენერალ ლებედს, არამედ იმ შვიდ კომპანიას, რომელიც მიწვეული იყო ბორის ელცინის არჩევნებზე და მე ვიყავი ერთ-ერთი, რომელიც აფინანსებდა მის არჩევნებს. თუ კარგად წაიკითხავთ, მე იქ ყველაზე შედეგიანი სვლები გავაკეთე. მოვახერხე ის, რომ კომუნისტებს არ მიეცათ საშუალება დაბრუნებისა. დიდი ხიფათი იყო, ელცინის დროს დაბრუნებულიყვნენ. მე შევძელი, დამერწმუნებინა შტაბი, რომელსაც ჩუბაისი ხელმძღვანელობდა, რომ ლებედს შეეძლო ყველაზე მეტად დაებალანსებინა კომუნისტები. საბოლოოდ გაიგეს, რომ მე ვიყავი მართალი. ჩემმა პოზიციამ მოახერხა ის, რომ გაიმარჯვა ბორის ელცინმა და ამით საქართველოსაც მიეცა საშუალება, არ დაბრუნებულიყვნენ კომუნისტები. მთელი დემოკრატიული სამყარო უჭერდა მხარს ბორის ელცინს. აი, აქ ვიდექი მე.

რატი ხვისტანი: რამდენად დაგეხმარათ ლებედი თქვენს ბიზნესსაქმიანობასთან დაკავშირებით?

ბიძინა ივანიშვილი: არაფერში დამხმარებია და კრასნოიარსკის ოლქში მე ლებედს არ დავხმარებივარ.

ლადო ბიჭიაშვილი  – ტელერადიოკომპანია „ჯი-ემ-თი“-ს ჟურნალისტი: ბოლო წლების განმავლობაში საქართველოს მედია ძალიან რთულ მდგომარეობაში აღმოჩნდა. ხელისუფლების მხრიდან ხდება ზეწოლები როგორც მედიასაშუალებების ხელმძღვანელებზე, ისე დამოუკიდებელ ჟურნალისტებზე. ამის ერთ-ერთი მაგალითი ტელეკომპანია „თრიალეთი“ ჩაითვალოს, რომლის ხელმძღვანელიც დღეს უკვე საფრანგეთს სთხოვს პოლიტიკურ თავშესაფარს. თქვენ როგორ შეაფასებთ საქართველოს ხელისუფლების ასეთ დამოკიდებულებას თავისუფალ მედიასთან და როგორ გესახებათ აღნიშნული  სიტუაციიდან გამოსავალი?

ბიძინა ივანიშვილი: ხელისუფლების დამოკიდებულება მედიასთან გარკვეულია და ამაზე მე ზედმეტ კომენტარს არ გავაკეთებ. გაუგონარ ზეწოლას განიცდის და აბსოლუტური მონოპოლიზირება (მე პროცენტებს ვერ ვიტყვი) მოახერხა სააკაშვილმა უმრავლესობის. გამოსავალია ერთში, მოთმინებით, დროულად მოვიდეთ არჩევნებამდე და გავაკეთოთ სწორი არჩევნები. აი, ამისთვის მოვდივართ მე და ჩემი გუნდი, რომ არჩევნებით შევცვალოდ ეს გაუსაძლისი სიტუაცია, რომ ქვეყანაში დავაბრუნოთ სამართლიანობის გრძნობა. თავისუფალი მედიის გარეშე ვერ მოხერხდება დემოკრატია, რასაც გვპირდება სააკაშვილი და კიდევ სხვა რაღაცეებს.

ირაკლი ტრიპოლსკი: ერთი უცხოურ არხს მივცეთ, ან „ფრანს-პრესს“, ან „ბი-ბი-სი“-ს...

თემურ კიღურაძე – პირველი კავკასიური არხი: ...

ბიძინა ივანიშვილი: ქართული თარგმანი იქნება?

თემურ კიღურაძე: можно по русский?

ბიძინა ივანიშვილი: შეგიძლიათ ქართულად?

თემურ კიღურაძე: რა თქმა უნდა, თქვენ გვიპასუხეთ რუსულად.

ბიძინა ივანიშვილი: მე გიპასუხებთ ქართულად.

თემურ კიღურაძე: ბატონო ბიძინა, ეგეთი კითხვა მექნება როგორც ბიზნესმენთან. შესაძლოა თუ არა, რუსეთთან  ნორმალური ეკონომიკური ურთიერთობების დამყარება და რას ფიქრობთ თქვენ მიხეილ ხოდარკოვსკის საქმეზე?

ბიძინა ივანიშვილი: ძალიან კარგი შეკითხვაა. გმადლობთ. მე შეკითხვა მაძლევს საშუალებას, გავიხსენო ომამდელი პერიოდი რუსეთ-საქართველოს დამოკიდებულების. სანამ აგვისტოს მოვლენები მოხდებოდა. რა თქმა უნდა, რუსული ბაზარი არის დღეს საინტერესო. მთელი მსოფლიო იღწვის დღეს რუსული ბაზრისთვის. სააკაშვილმა საოცრად მოახერხა მისი არა დიპლომატიური, არაადეკვატური განცხადებებით, წყობიდან გამოეყვანა რუსეთის მთავრობა და შედეგად მივიღეთ ის, რომ, პრაქტიკულად, ყველა რუსული ბაზრისკენ ისწრაფვის – ევროპაცა და ამერიკაც, და მხოლოდ საქართველოსთვის დაიკეტა რუსული ბაზარი და ეს მოხდა ომამდე და კარგად მინდა, რომ დააფიქსიროთ, რა დაკარგა საქართველომ და საქართველოს მოსახლეობამ მისი არადიპლომატიური განცხადებების შედგეად. რა თქმა უნდა, რუსეთთან ახერხებენ ჩვენზე მაღალი დემოკრატიის მქონე სახელმწიფოები ეკონომიკურ ურთიერთობებს. რა თქმა უნდა, ეს უნდა მოვახერხოთ ჩვენ. რა თქმა უნდა, რუსული ბაზარი ძალიან საინტერესო იქნება ქართული ბიზნესისთვის. რა თქმა უნდა, უნდა შევძლოთ და აღვადგინოთ რუსეთთან ეკონომიკური ურთიერთობანი. ხოდორკოვსკის რაც შეეხება, ძალიან კარგად ვიცნობდი პირადად და კარგად ვიცი, პრივატიზაციის პროცესი როგორ განვითარდა  რუსეთში. რამდენადაც საქართველოს მოსახლეობისთვის ეს არ არის საინტერესო. არ არის ისე მარტივად, როგორც თქვენ მიგაჩნიათ, ჟურნალისტებს. მე ვიყავი პირველი მოწინააღმდეგე იმ „залоговый аукцион“-ის, რაც ერქვა მაშინ, და ერთ-ერთი წინააღმდეგი მსხვილი ბიზნესიდან. როდესაც რიგდებოდა აბსოლუტურად უკანონოდ, მათ რიცხვში „იუკოსი“, რომელიც შეიძინა ხოდორკოვსკიმ. ჟურნალისტიკამ და ცივილიზებულმა სამყარომ ამ პროცესის განხილვა დაიწყეს იმის შემდგომ, რაც ჩამორთმევის პროცესი დაიწყო და ეს იყო შერჩევითი. შერჩევითობაში მე ვეთანხმები, რომ ეს პროცესი არ იყო სწორი და მარტო ხოდორკოვსკი არ იყო, ვთქვათ, ასეთი ტიპის აუქციონების მონაწილე. მაგრამ არც მთლად ისეა, რომ თავიდანვე იყო დიდი შეცდომები ასეთი აუქციონების გამართვის დროს. იმის შემდგომ, რა თქმა უნდა, ხოდორკოვსკი არჩევითია და არჩევითობით მოხდა მისი დასჯა და ამ მხრივ მხარს ვუჭერ მის პოზიციას, რომ არ არის მხოლოდ გამართლებული.

მარინა აბულაძე ჟურნალისტთა გილდიიდან: მე მაინტერესებს ერთი რამ, თქვენ დააგროვეთ  როგორც რეალური ფინანსები, ასევე თქვენ შეიძინეთ მორალური პოლიტიკური სახე. ეს თქვენ გიწოდათ ერთ-ერთმა ფილოსოფოსმა და მე მას ვეთანხმები. როგორ მიგაჩნიათ – იმ თქვენს გეგმებში, რომელიც დასახეთ, პოლიტიკაშიც და ისედაც, როგორ როლს ანიჭებთ მეგობრობას, თანამოაზრეობას და, აგრეთვე, ერთგულებას. აგრეთვე, შეგიწყობთ თუ არა ხელს ეს მომავალი მიზნების მიღწევაში?

ბიძინა ივანიშვილი: აუცილებლად. ქართველებმა განსაკუთრებული მეგობრობა ვიცით და ამი