2022 წლის 3 მარტს, ხუთშაბათს, გაზეთ „ასავალ-დასავალს“ 30 წელი შეუსრულდება. ამდენივე, ანუ 30 წელი, უსრულდება ქართულ-ამერიკულ დიპლომატიურ ურთიერთობებსაც. ყველა ის გაჭირვება, რაც ამ წლების განმავლობაში თავს დაატყდა ჩვენს მრავალტანჯულ სამშობლოს, სრულად გაიზიარა ამ გაზეთმა, რომელსაც სამართლიანად შეიძლება ეწოდოს საქართველოს უახლესი ისტორიის მემატიანე. მაგრამ ახლა, როგორც „ასავალ-დასავალის“ მთავარი რედაქტორის ყოფილმა პირველმა მოადგილემ, მინდა გავიხსენო მხოლოდ ერთი ეპიზოდი:

2007 წლის 10 აგვისტოს, დილის 4 საათზე, სააკაშვილის ხელისუფლება, ომის გამოუცხადებლად, მოღალატურად შეიჭრა კოსტავას №14-ში მდებარე „სამშობლოს“ (დღეს - Rooms Hotel Tbilisi) შენობაში და ქუჩაში გააძევა „ასავალ-დასავალის“ რედაქცია - ჟურნალისტები, მათ შორის - გოგონები, რომლებიც ახალ ნომერს ამზადებდნენ, და მთელი სარედაქციო ქონება - ძვირადღირებული კომპიუტერული ტექნიკა, ტელევიზორები, არქივი, ბიბლიოთეკა, ავეჯი... ყრიდნენ უხეშად, გამომწვევად, დემონსტრატიულად ლეწავდნენ გზაში, ტკბებოდნენ თავიანთი ძალაუფლებითა და დაუსჯელობით, ყოველგვარი ფართის უზრუნველყოფის გარეშე, თუნდაც ამ ქონების შესანახად, თუნდაც მიზერული კომპენსაციის გარეშე, მის სადმე გადასატანად! უკულტურო შეიარაღებული სპეცრაზმელები მხოლოდ ბრძანებას ასრულებდნენ, მაგრამ ჩვენ გვახსოვს სააკაშვილის თითოეული ჩინოვნიკი - ნამდვილი პოლიცაი, რომლებიც ამ სადამსჯელო ოპერაციას ხელმძღვანელობდნენ და ცინიკურად გვექცეოდნენ! სააკაშვილის ნაცისტებს პასუხი არ უგიათ „ასავალ-დასავალის“ თანამშრომლების ტკივილისა და დამცირებისთვის, რომლებიც ბედის ირონიით ლტოლვილებად იქცნენ სამშობლოში - „სამშობლოში“, ქართულ მიწაზე, თბილისის ცენტრში! ჩვენ მეტად აღარასოდეს გვინახავს დაცვის ქვეშ აყვანილი ჩვენი კეთილმოწყობილი რედაქცია - მშობლიური სახლი, სადაც ჩვენი გულები დარჩა! მაგრამ საქართველოში აშშ-ის ელჩი საქართველოში ყველაზე პოპულარული გაზეთის ქართველი ჟურნალისტების დასაცავად არ გამოსულა! სიტყვის თავისუფლების დასაცავად განცხადება არ გაუკეთებია საქართველოში აკრედიტებულ არცერთ ევროპულ საელჩოსა თუ აშშ-ის სახდეპს, რომლებიც დღეს მყისიერად იღებენ "აღშფოთებულ" ხმებს ნაცისტური პროპაგანდის რუპორის - სააკაშვილის პარტიული ტელეკომპანია „მთავარი არხი”-ს ("პირველი", "ფორმულა", "კავკასია") - "სიცრუის იმპერიის", "ფეიკ-მედიის" დასაცავად, როგორც ამერიკელები და დონალდ ტრამპი უწოდებენ ასეთ მედიას აშშ-ში. გასაკვირი არაფერია - "სტრატეგიული მეგობრები და პარტნიორები" იცავდნენ მათ მიერვე დანიშნულ სააკაშვილის ნეონაცისტთა მარიონეტულ ხელისუფლებას, რომლებსაც ინსტრუქტაჟს უტარებდნენ ამერიკელი მრჩევლები - აბა საკუთარ თავს ხომ არ დაადანაშაულებდნენ?!

   “ცე-რე-უ“ და პენტაგონი მხარს უჭერენ ნაცისტებს - ტერორისტებს მთელ მსოფლიოში, იქნება ეს სირია, ავღანეთი, კავკასია თუ უკრაინა, მხოლოდ რუსეთის დასასუსტებლად! სწორედ ამიტომ, პრეზიდენტმა სააკაშვილმა 2012 წელს მოაწყო „ლაფანყურის ოპერაცია“ და თავად გაანადგურა ჩეჩენი ბოევიკები - იმისათვის, რომ, რფ-ის სამხედრო დოქტრინის საფუძველზე, რომელიც ითვალისწინებს რუსეთის შეიარაღებული ძალებისთვის გამოყენებას რუსეთის ფარგლებს გარეთ ტერორისტული საფრთხის შემთხვევაში, არ მიეცათ პანკისის ხეობაში შესვლის საბაბი, როგორც დღეს - უკრაინაში!

   მაშინ ქართველი ჟურნალისტები პირველად შეეჯახნენ პირისპირ ნეონაცისტებს, მაგრამ „ასავალ-დასავალზე“ თავდასხმა, როგორც მოგვიანებით აღმოჩნდა, წარმატებული ექსპერიმენტი იყო: ნახეს რა, რომ გამვლელები კანტიკუნტად გამოხატავდნენ აღშფოთებას ხალხის საყვარელი გაზეთის - სიმართლის ერთადერთი წყაროს მიმართ რეპრესიების გამო, რომელიც უშიშრად ამხელდა საქართველოში მმართველი რეჟიმის დანაშაულებებს! - სამი თვის შემდეგ, 2007 წლის 7 ნოემბერს, ნაცისტებმა განახორციელეს სადამსჯელო ოპერაცია ტელეკომპანია "იმედში", ხოლო ზუსტად ერთი წლის შემდეგ, 2008 წლის 10 აგვისტოს, როდესაც სააკაშვილის დიქტატორული რეჟიმი გაიქცა და დაღუპული და დაჭრილი ქართველი ჯარისკაცები ცხინვალის მიდამოებში დატოვა, ლტოლვილებად საკუთარ სამშობლოში იქცნენ უკვე არა ჟურნალისტები, არამედ ათიათასობით მშვიდობიანი მოქალაქე! ისინი, ისევე როგორც ქართველი ჟურნალისტები - რედაქციის გარეშე, უსახლკაროდ დატოვეს იმავე სააკაშვილის ნაცისტებმა, რომლებმაც ივალდებულეს თავისი პატრონებისთვის დოლარების სანაცვლოდ გადაეცათ საქართველოს ტერიტორია, რომელიც გაწმენდილი იქნებოდა ცრუ პროპაგანდისთვის მიუწვდომელი მოქალაქეებისგან - კოლონია სიამაყის, კულტურის, პრესის გარეშე, მაგრამ "სიცრუის იმპერიის" მიერ დაზომბებული მონებით! ერთი წელი უმიზნოდ და უპატრონოდ დაცარიელებული „ასავალ-დასავალის“ რედაქცია უსახლკაროების, ალკოჰოლიკებისა და მეძავების თავშესაფრად იქცა, სამაგიეროდ, სიმართლის მღაღადებელი ქართველი ჟურნალისტების გარეშე, ამერიკული „დემოკრატია“ კი დუმდა, დაივიწყა რა „დასავლური ღირებულებები“ - ადამიანის უფლებები, ჟურნალისტების დაცვა და სიტყვის თავისუფლება! არასოდეს დამავიწყდება ცხინვალის რეგიონიდან დევნილთა თვალები - დედაქალაქში პირდაპირ საომარი მოქმედებების ეპიცენტრიდან ავტობუსებით ჩამოიყვანილი, ისინი გაოგნებული შესცქეროდნენ თითქოსდა საბრძოლო ცეცხლში მოყოლილი და დაბომბილი გამომცემლობა „სამშობლოს“ ბათქაშ ჩამოყრილ კედლებს, რომელიც ამიერიდან მათ მშობლიურ სახლად უნდა ქცეულიყო...

   ვინ წარმოიდგენდა, რომ 1945 წელს გერმანიაში სტალინის მიერ დამარცხებული ნაციზმი ისევ წამოწევდა თავს და თანაც - უმაღლესი მთავარსარდლის სამშობლოში?! კარგი, უკრაინაში, სადაც პოლიცაების და ბანდერას შთამომავლების ტრადიციები ცოცხალია, ნეონაცისტების გამოჩენა გასაგებია, მაგრამ საქართველოში საიდან გაჩნდნენ?! სად არის საძიებელი სააკაშვილის „ნაციონალების“ ფესვები, რომლებიც დღემდე შიშში ამყოფებენ ქართველ საზოგადოებას, ტურისტებს აგლეჯენ წმინდა გიორგის ლენტებს, იღებენ და საღებავს ასხამენ ქართველი გენერალისიმუსის ძეგლებს, შეურაცხჰყოფენ რუს სტუმრებსა და საზოგადოებაში ყველა პატივსაცემ ადამიანს?! რა დედამ გააჩინა ეს არამზადები, რომლებსაც ეროვნება არ გააჩნიათ?! ვინ წარმოიდგენდა, რომ ულვაშებიან ქართველ თამადებს, ქანთარიას მიერ რაიხსტაგზე აღმართული წითელი მუშურ-გლეხური დროშის ნაცვლად, ჰომოსექსუალების ცისარტყელას ფერებიან ბაირაღს გადასცემდნენ?! „ბოლო დრომდე არ შეწყვეტილა საკუთარი ინტერესებისთვის ჩვენი გამოყენების, ჩვენი ტრადიციული ღირებულებების გამოყენებისა და თავიანთი ფსევდო-ღირებულებების ჩვენთვის თავსმოხვევის მცდელობები, რომლებიც შიგნიდან გახრწნიდა ჩვენს ხალხს, რაც პირდაპირ იწვევს დეგრადაციას და გადაგვარებას, რადგან თავად ადამიანის ბუნებას ეწინააღმდეგება. ეს არ მოხდება, ეს ჯერ ვერავინ მოახერხა”, - იტყვის პუტინი 24 თებერვლის დილას, დაიწყებს რა ნაციზმთან გადამწყვეტ ბრძოლას უკრაინის გათავისუფლებით, საიდანაც ნაციზმმა საბჭოთა კავშირის მიწაზე 1941 წელს შემოაბიჯა!

და განა ქართველი ხალხი ამ 30 წლის განმავლობაში არ ებრძვის ჰომოსექსუალურ ფასეულობებს, რომლებიც სურთ, საყოველთაოდ აღიარებულად აქციონ უძველეს საქართველოში - ყოვლადწმიდა ღვთისმშობლის პირველ და მთავარ წილხვედრში?! გეი-აღლუმები, რეგვენი უსუფაშვილის ანტიდისკრიმინაციული კანონი, ლგბტ-პროპაგანდა სააკაშვილის ზემოჩამოთვლილ ტელეარხებზე, და რომ არა პრემიერი ღარიბაშვილის დაჟინებული მოთხოვნა ქორწინების - როგორც ქალისა და მამაკაცის კავშირის შესახებ შესახებ კანონის მიღების თაობაზე, დღეს საქართველოში უკვე ბევრი დარეგისტრირებული ერთსქესიანი წყვილი იქნებოდა, როგორც ამას დასავლური სტანდარტები მოითხოვს! შემთხვევითი როდია, რომ ბოლო დღეებში სექსუალური უმცირესობების ლობისტები ისევ გამოძვრნენ თავიანთი პოლიტიკური კუბოებიდან "სიცრუის იმპერიის" ტელეეკრანებზე - "რესპუბლიკური" წყვილი უსუფაშვილი&ხიდაშელი, დამსმენი ძმები ბერძენიშვილები, რომლებსაც ტყუილუბრალოდ როდი ეძახიან დებს, და სხვა ზომბები!

მაგრამ იმ 30 წლის განმავლობაში, როცა დასავლეთმა საქართველო უკან დაიხია და აიძულა გაეწყვიტა დიპლომატიური ურთიერთობები რუსეთთან, როგორც დღეს მოახდინა უკრაინის პროვოცირება, მეზობელი აზერბაიჯანი ქვეყნიდან სოროსის ფონდის, IRI-ს, NDI-ის გაძევებით და ნატოსა და ევროკავშირის უგულებელყოფით, ნაბიჯ-ნაბიჯ წინ მიიწევდა: 2022 წლის 22 თებერვალს, რუსეთის მიერ დონეცკისა და ლუგანსკის რესპუბლიკების დამოუკიდებლობის აღიარების დღეს, მოსკოვში პუტინთან ჩავიდა აზერბაიჯანის პრეზიდენტი ილჰამ ალიევი, რომელმაც ხელი მოაწერა რუსეთის პრეზიდენტთან დეკლარაციას მოკავშირული თანამშრომლობის შესახებ რუსეთის ფედერაციასა და აზერბაიჯანის რესპუბლიკას შორის. ამრიგად, კასპიისპირეთის ორი ქვეყნის სტრატეგიული პარტნიორობიდან აზერბაიჯანმა რუსეთთან ურთიერთობების თამასა აწია უფრო მაღალ დონეზე - მოკავშირულ თანამშრომლობამდე, რომელსაც აკლია მხოლოდ „ო-დე-კე-ბე“-ს სამხედრო კომპონენტი, ევრაზიის ეკონომიკური კავშირის ქვეყნებთან თანასწორობისთვის. „ძალიან სიმბოლურია, რომ მოკავშირეობის დეკლარაციას ხელი მოეწერა რუსეთსა და აზერბაიჯანს შორის ოფიციალური დიპლომატიური ურთიერთობების დამყარების 30 წლისთავზე“, - აღნიშნა ვლადიმერ პუტინმა რუსეთ-აზერბაიჯანის მოლაპარაკებების შემდეგ გამართულ ერთობლივ პრესკონფერენციაზე.

   ჩაფრინდება თუ არა მოსკოვში, ილჰამ ალიევის კვალდაკვალ, მისი ქართველი კოლეგა და მეგობარი ირაკლი ღარიბაშვილი, რაზეც ქართველი ხალხი დიდი ხანია ოცნებობს? ჩემი გადასაწყვეტი არ არის, მაგრამ აღვნიშნავ, რომ ამიერიდან თბილისი სავარაუდოდ, ვეღარ განიხილავს აზერბაიჯანს რუსეთის ალტერნატივად ენერგომატარებლების, კერძოდ, გაზის, მიწოდებაში - რუსეთთან მოკავშირული ურთიერთქმედება ეკონომიკურ სფეროში უდავოდ გულისხმობს პოლიტიკის ჰარმონიზაციას, კერძოდ, ენერგომატარებლებზე ფასწარმოქმნას იმ ქვეყნებისთვის, რომლებიც არ შედიან არც კავკასიურ პლატფორმაში და არც ევრაზიულ ეკონომიკურ კავშირში.

აზერბაიჯანის შესვლა ევრაზიის ეკონომიკურ კავშირში შემდგომში გამორიცხული არ არის, დღეს კი "მოკავშირული თანამშრომლობის" ფორმა ექსკლუზიურად შემუშავდა აზერბაიჯანისთვის, ნატოს წევრ თურქეთთან მისი ურთიერთობების გათვალისწინებით, რომელმაც დაგმო რუსეთის მიერ დონეცკისა და ლუგანსკის სახალხო რესპუბლიკების აღიარება და რუსეთის ფედერაციის 10 რეგიონი „თურქულ რესპუბლიკებად“ გამოაცხადა (ერდოღანის მორიგი „მადლიერება“ „ძმა პუტინის“ მიმართ, რომელმაც თურქეთის პრეზიდენტი 2016 წელს თურქი სამხედროების ხელით სიკვდილისგან იხსნა, პირველი „მადლიერება“ გამოიხატა თურქული F-16C-ს მიერ 2015 წელს რუსული Су-24M-ის ჩამოგდებითა და რუსი მფრინავის დახვრეტით).

რუსეთთან დეკლარაციის ხელმოწერით აზერბაიჯანმა დაადასტურა სამხრეთ კავკასიის დამოუკიდებელი სახელმწიფოს სტატუსი და გააქარწყლა სპეკულაცია, რომ ის თურქეთის მარადიული მოვალეა „ყარაბაღის ომში გამარჯვებისთვის“ და პრეზიდენტი ერდოღანის „პანთურქული პროექტის“ ნაწილი: „ჩვენ ვემადლიერებით რუსეთსა და პირადად პრეზიდენტ ვლადიმერ ვლადიმერის ძე პუტინს აზერბაიჯანსა და სომხეთს შორის ომის დასრულებაში შესრულებული როლისა და პოსტკონფლიქტური დარეგულირების ძალისხმევისთვის! მიმაჩნია, რომ 30 წლის დაპირისპირებისთვის და ისეთი უზარმაზარი დანაკარგებით, რაც აზერბაიჯანმა განიცადა, ის, რომ ერთ წლის შემდეგ აზერბაიჯანი და სომხეთი უკვე ჩართულნი არიან ორ საერთაშორისო ფორმატში, კერძოდ, სამუშაო ჯგუფში რუსეთის, აზერბაიჯანისა და სომხეთის ვიცე-პრემიერების დონეზე, ასევე პლატფორმაში „სამი პლუს სამი“, რომელშიც შედის რუსეთი, თურქეთი, ირანი, აზერბაიჯანი და სომხეთი, უკვე ჩვენი განზრახვების მაჩვენებელია“, - განაცხადა МГИМО-ს კურსდამთავრებულმა ილჰამ ალიევმა იმავე პრესკონფერენციაზე, რითაც კიდევ ერთხელ დაადასტურა, რომ დღეს პოსტსაბჭოთა სივრცის ყველა რესპუბლიკის ხელმძღვანელთა შორის ის უდავო ლიდერია. ბრწყინვალე დიპლომატმა და თავისი მამის ღირსეულმა შვილმა ილჰამ ალიევმა ტაქტიანად არ ახსენა საქართველო, მაგრამ განა ქართველები და რუსები ესროდნენ ერთმანეთს 30 წელი, როგორც რუსეთის მიერ შერიგებული სომხები და აზერბაიჯანელები? არა! მაშ რატომ მუშაობენ დღეს სომხეთი და აზერბაიჯანი ერთად, ერთ პლატფორმაზე, ქართველები კი არა?! რატომ გაორმაგდა ბოლო 30 წლის განმავლობაში, საქართველოსგან განსხვავებით, ნავთობითა და გაზით მდიდარი აზერბაიჯანის მოსახლეობა, სადაც ასობით რუსული სკოლა და უნივერსიტეტი, რუსული საწარმო და ინვესტორია, და ბაქომ დაიბრუნა თავისი ტერიტორიები? აზერბაიჯანსა და რუსეთს შორის სავაჭრო ბრუნვა 3 მილიარდ დოლარზე მეტია, საქართველოსი - ორჯერ ნაკლები: სად არის აყვავებული ეკონომიკა და ნატოში გაწევრიანება, რომელსაც ვაშინგტონი დაპირდა საქართველოს? 30 წლის განმავლობაში განადგურდა ჭეშმარიტად აყვავებული ქართული მრეწველობა და სოფლის მეურნეობა, ხოლო „არა მხოლოდ საბჭოთა ეპოქიდან, არამედ რუსეთის იმპერიისგან მიღებული „მზითევი” გაფლანგეს და ჯიბეებში ჩაიწყვეს“, როგორც სწორად აღნიშნა პუტინმა. იგივე მოხდა უკრაინაში, სამაგიეროდ, ელექტროენერგიაზე, გაზზე, წყალმომარაგებაზე ტარიფები რამდენჯერმე გაიზარდა, საწვავი და დოლარი სამჯერ გაძვირდა. ამიტომ ქართველი ხალხი ღირსეული ცხოვრების უკანასკნელ იმედს მხოლოდ რუსეთთან ურთიერთობის აღდგენას უკავშირებს!

თუ არ ჩავთვლით გასულ კვირას უკრაინისთვის 1 მილიარდი დოლარის მიწოდებულ იარაღს, 30 წლის განმავლობაში აშშ დახმარებას უწევდა როგორც საქართველოს, ასევე უკრაინას 5 მილიარდი დოლარის ოდენობით, რომელიც დაბრუნდა აშშ-ში, რადგან საქართველო და უკრაინა დაავალდებულეს შეეძინათ მოძველებული ამერიკული შეიარაღება და აღჭურვილობა! ხოლო რუსეთი 1991 წლიდან 2013 წლამდე, ანუ სსრკ-ის დაშლის შემდეგ და ნაცისტი იუშჩენკოს ხელისუფლებაში მოსვლამდე, დაეხმარა უკრაინას 250 მილიარდ დოლარზე მეტით, თუ არ ჩავთვლით სამოკავშირეო ვალის 100 მილიარდ დოლარს, რომელიც რუსეთთან ერთად უნდა გადაეხადა ყველა საკავშირო რესპუბლიკას, მათ შორის უკრაინასა და საქართველოს, მაგრამ რუსეთმა მთლიანად იტვირთა სსრკ-ის საგარეო ვალი!

მაშ ნუთუ ამ ყველაფრის შემდეგ საქართველო მხოლოდ ნაცისტების შიშით არ იმოქმედებს „comme il faut“?! თუნდაც რუსეთი იყოს საქართველოს "მტერი No1", როგორც ამას აშშ უნერგავს ქართველებს, ნუთუ მართლა გაუგებარია, რომ თუ მტერს ვერ დაამარცხებ, მაშინ საჭიროა მასთან დამეგობრება?! დიახ, შეერთებულ შტატებს აქვს საკუთარი "სიცრუის იმპერია", "ბიდონობით" ფსაკები, მაგრამ არის ტრამპიც, რომელმაც რუსეთის პრეზიდენტის გადაწყვეტილებას დონეცკისა და ლუგანსკის რესპუბლიკების აღიარების შესახებ "გენიალური" უწოდა: "გენიალურია! პუტინმა უკრაინის უმეტესი ნაწილი დამოუკიდებლად გამოაცხადა! შესანიშნავია! - განაცხადა ტრამპმა რადიოსადგურ iHeart-ის ეთერში. „პუტინი აპირებს შევიდეს რესპუბლიკების ტერიტორიაზე და იყოს იქ მშვიდობისმყოფელი. ეს იქნება ყველაზე ძლიერი სამშვიდობო ძალა! აშშ-ს შეეძლო მსგავსი რამ მოემოქმედა ჩვენს სამხრეთ საზღვრებზე“, - დასძინა ტრამპმა.

   2022 წლის 23 თებერვალს, საბჭოთა არმიის დღეს, რუსეთმა საქართველოს ორი მესიჯი გაუგზავნა: ტელეკომპანია “Россия 24“-მა ქართველებს შეახსენა 2008 წლის აგვისტოში სააკაშვილის ნაცისტების დანაშაული, რომელმაც რუსეთის პროვოცირება მოახდინა ცხინვალში ისევე, როგორც უკრაინელმა ნაცისტებმა ეს გააკეთეს დონბასში. (გასაკვირია, რომ დღეს პრეზიდენტი ზურაბიშვილი, რომელმაც ადრე თქვა სიმართლე - რომ ომი სააკაშვილმა დაიწყო, დღეს ნაცისტებთან უნისონში აჭიკჭიკდა! თუმცა, რას უნდა ველოდოთ მენშევიკების შთამომავლისგან, რომლებმაც საქართველოს ოქროს მარაგი მოიპარეს და ის საჯიჯგნად გერმანიასა და თურქეთს მიუგდეს?!) ხოლო მეორე მესიჯი იყო ფილმი "ჯარისკაცის მამა", რომელიც 23 თებერვალს აჩვენეს რუსეთის პირველ არხზე. არჩევანი ახლა საქართველოს გასაკეთებელია: ან დადგეს რუსეთის გვერდით, როგორც მახარაშვილი და 700 ათასი საქართველოს მკვიდრი 1941 წელს; ან დადგეს ჯამბაზების - ნარკომანების - უკრაინის მოქალაქე სააკაშვილის და ზელენსკის გვერდით, რომელიც სასქესო ასოთი ასრულებს უკრაინის ჰიმნს როიალზე, და ნაცისტ-ბანდერელი პოლიციების გვერდით, რომლების ჭურვებზე „Детям Донбасса» წერენ! თუ დღეს "ქართული ოცნება" არ მოსპობს ამ სენს - ქართველ ნაცისტებს, რომლებიც ჯერ კიდევ სტალინმა ამხილა ნაშრომში "მარქსიზმი და ნაციონალური საკითხი", თუ არ აკრძალავს მათ ნაცისტურ პარტიებს და არ გამორთავს "სიცრუის იმპერიის" ტელეეთერს, მაშინ მმართველი პარტია ხელს მოაწერს არა მარტო საკუთარ, არამედ საქართველოს სასიკვდილო განაჩენს! დენაციფიკაცია - დეზინფექცია საქართველოშიც ისევე აუცილებელია, როგორც უკრაინაში! მომავალ არჩევნებამდე „ქართული ოცნების“ ლიდერებს ლოლიავს არ დაუწყებენ - უბრალოდ „ხელს ჩამოართმევენ“, როგორც ჟვანიასა და პატარკაციშვილს, რომელთათვისაც ეს ხელის ჩამორთმევა ბოლო აღმოჩნდა... ქართველებმა უნდა აირჩიონ - ან უკრაინელი ურჯულო რასკოლნიკები, რომლებსაც უთუოდ დასვამენ ბართლომეს „ტომოსზე“, ან საქართველოს მართლმადიდებელი ეკლესია და მისი პატრიარქი, რომელმაც ცრუ ტომოსი არ აღიარა შეერთებული შტატების უზარმაზარი ზეწოლის მიუხედავად. „სიკეთე გულისხმობს საკუთარი თავის დაცვის უნარს“, - განუცხადა პუტინმა ჟურნალისტებს, სიკეთე კი ღმერთია, რომელიც მკაცრად სჯის საშინელი ცოდვებისთვის!

   ამიტომ, ჭორაობა ტოლერანტობაზე, ანუ რუსეთის მიმართ შემწყნარებლობაზე, ან კოჰაბიტაციაზე, ანუ მასთან თანაცხოვრებაზე, უადგილოა. რაც შეეხება ნეიტრალიტეტის პოლიტიკას: ჯერ კიდევ რუსეთის იმპერიის დროიდან ქართველები მიჩვეული არიან რუსეთში თვალსაჩინო აქტიურ და არა უბრალოდ შეწყალებული გასტარბაიტერების პოზიციებზე ყოფნას; ქართველები დღემდე სარგებლობენ რუსი საზოგადოების დამსახურებული პატივისცემით - ცნობილი ქართველი მხედართმთავრებისა და მეცნიერების, ექიმების, მხატვრების, მუსიკოსებისა და მსახიობების სახელები ყველასთვის ცნობილია! ნეიტრალიტეტი, რომელსაც პუტინი დღეს სთავაზობს უკრაინას, არის მხოლოდ „თავდაუსხმელობის პაქტი“ რუსეთის მხრიდან ნეზალეჟნაიას ნატო-ზე უარის თქმის პირობით. მაგრამ თუ საქართველოს სურს მოიხსნას შიდა საზღვრები, რასაც აზერბაიჯანმა მიაღწია, მაშინ უნდა შევიდეს რუსეთთან ალიანსში, როგორც ეს გააკეთა პრეზიდენტმა ალიევმა 22 თებერვალს. მით უმეტეს, რომ საქართველოს მეზობლები არიან არა მხოლოდ მეგობარი სომხეთი და აზერბაიჯანი, არამედ აგრესიული თურქეთიც უძლიერესი არმიითა და ღია ტერიტორიული პრეტენზიებით ( აჭარის მიერთება ართვინის, არდაგანის და ერზრუმის ნაწილს, რომელიც 1921 წელს თურქეთს ვ. ლენინმა გადასცა). თურქული ექსპანსიისგან კი ნეიტრალიტეტი ვერ დაგვიცავს!

საქინფორმის მთავარი რედაქტორი
არნო ხიდირბეგიშვილი

2022 წლის 27 თებერვალი
საქართველო, თბილისი