ანუ, კაცი, რომელსაც დიდი ხანია სიამოვნებით ჩაწიხლავდნენ, ჩარეცხავდნენ, როგორც არა ერთი და ორი გაუნადგურებიათ სხვადასხვა მეთოდით. მაგრამ იგი არც ვინმე პოლიტიკოსია, რომ პრეზიდენტობის სურვილი დასწამო, არც ზურაბ ნოღაიდელია, რომ რუსეთის აგენტობა დააბრალო და არც ვინმე ნარკომანია, რომ ხელისუფლების მიმართ არალოიალობის გამო, "წამალი ჩაუდო" და ასე მოიშორო თავიდან.
იგი ყველა ქართველისთვის საყვარელი და საამაყო რობიკო სტურუაა, ხოლო დანარჩენი მსოფლიოსათვის - თანამედროვეობის (და ალბათ, არა მხოლოდ თანამედროვეობის) ერთ-ერთი დიდი ხელოვანი, მსოფლიოში სახელმოხვეჭილი უდიდესი რეჟისორი, მისტერ რობერტ სტურუაა! 
ხელოვანი, რომელიც, მავანთაგან განსხვავებით, ვერაფრით მოთაფლეს ნაცებმა და არა თუ დითირამბების მღერა დააწყებინეს, მისგან ლოიალურ დუმილსაც ვერ მიაღწიეს - მთელი თავისი შემოქმედებით (ძველითაც და ახლითაც), ყოველდღიური ცხოვრებითაც, არსებულ რეჟიმთან შეურიგებლობის მაგალითია ეს დიდი ხელოვანი და არანაკლებ დიდი პიროვნება, კაცი!
იმასაც რომ ვერ ეღირსნენ, სადმე უცხოეთში რომ წასულიყო. მიუხედავად მრავალი ფინანსურად ზღაპრული შეთავაზებებისა მსოფლიოს წამყვანი თეატრებიდან, არსად არ მიდის (თუ მიდის, მხოლოდ მცირე ხნით), მწვანე ბანკნოტებს არ ხარბდება და "ჯიუტად ზის" საქართველოს უპირველეს, რუსთაველის თეატრში. სხვათა შორის ეს მაშინ, როდესაც სხვა, უკლებლივ ყველა, მეტნაკლებად მნიშვნელოვან თეატრებში თუ კულტურულ დაწესებულებებში, "თავისი ხალხის" დასმა მოახერხეს ხელმძღვანელ თანამდებობებზე ნაცებმა!

გაზეთი „საქართველოს რესპუბლიკა“

21.05.2011