2008 წელს ევროკავშირმა, საფრანგეთის პრეზიდენტი ნიკოლა სარკოზის სახით, წარმატებით შეასრულა მედიატორის როლი რუსეთსა და საქართველოს შორის, რაც ვერ შეძლო აშშ–მა სახელმწიფო მდივნის კონდოლიზა რაისის სახით. შედეგად, ხელი მოეწერა „მედვედევ-სარკოზის გეგმას“, რომელშიც მე-6 პუნქტი შეიცვალა.

   2021 წელს ევროკავშირმა, ევროსაბჭოს პრეზიდენტი შარლ მიშელის სახით, წარმატებით შეასრულა მედიატორის როლი საქართველოში ხელისუფლებასა და ოპოზიციას შორის, რაც ვერ შეძლო აშშ–მა ელჩი კელი დეგნანის სახით. შედეგად, ხელი მოეწერა „მიშელის შეთანხმებას“, საიდანაც ამოღებული იქნა მე-6 პუნქტი.

   ეს იყო პირველი პრეცედენტი, როდესაც საქართველოს პრეზიდენტმა მნიშვნელოვანი როლი შეასრულა - ხელი შეუწყო მოლაპარაკებების პროცესს და, მისი წარმატებით დასრულებისთვის, საკუთარი მრწამსისა და კანონის საწინააღმდეგოდ, დათანხმდა ოპოზიციის დამნაშავე ლიდერების - ნიკანორ მელიასა და გიორგი რურუას შეწყალებაზე.

ამაში მნიშვნელოვანი როლი შეასრულა საქართველოს ამჟამინდელი პოლიტიკური ხელმძღვანელობის ევროპულმა ბექგრაუნდმა:

სალომე ზურაბიშვილი – ქართველი ემიგრანტი, საფრანგეთის მოქალაქე, მუშაობდა საფრანგეთის სახელმწიფო სტრუქტურებში მანამ, სანამ პრეზიდენტმა სააკაშვილმა არ მიიწვია იგი საქართველოს საგარეო საქმეთა მინისტრად და არ უბოძა საქართველოს მოქალაქეობა;

ბიძინა ივანიშვილი - 2012 წლიდან საქართველოს პოლიტიკური ლიდერი, საფრანგეთის მოქალაქე, ბიზნესმენი, მნიშვნელოვანი პერიოდი ცხოვრობდა და მუშაობდა პარიზში;

ირაკლი ღარიბაშვილი - საქართველოს პრემიერ მინისტრი, რომელმაც გუშინ, შარლ მიშელთან ერთობლივ პრესკონფერენციაზე აღნიშნა, რომ ევროკავშირის წევრობისკენ საქართველოს შეუქცევადი მისწრაფება არ არის მიმართული რუსეთის წინააღმდეგ, დაამთავრა პარიზის უნივერსიტეტი - სორბონა, სრულყოფილად ფლობს ფრანგულ ენას.

ამ ჩამონათვალის გაგრძელება შეიძლება, მაგალითად - საქართველოში მმართველი პარტია „ქართული ოცნების“ თავმჯდომარემ, ფილოსოფიის დოქტორმა ირაკლი კობახიძემ დიუსელდორფის უნივერსიტეტი დაამთავრა.

ამიტომ გასაკვირი არ არის, რომ შარლ მიშელის (ბელგიის მოქალაქე, ბელგიის ფრანგული თანამეგობრობის წარმომადგენელი, ბელგიის ექსპრემიერ–მინისტრი) ორი ვიზიტი და მისი წარმომადგენლის - შვედი დიპლომატი კრისტიან დენიელსონის - ორი ვიზიტი საკმარისი აღმოჩნდა საქართველოში პოლიტიკური კრიზისის დასასრულებლად, რომელიც ნახევარ წელიწადს გრძელებოდა, ოპოზიციის დიდმა ნაწილმა სიხარულით მოაწერა ხელი „მიშელის შეთანხმებას“ და პარლამენტში შევიდა.

ევროპამ საქართველოში დღეს გადაწონა აშშ იმიტომაც, რომ ის დიდ როლს თამაშობს რიგითი მოქალაქეების ცხოვრებაში:

- აშშ–გან განსხვავებით, სად გასამგზავრებლადაც საქართველოს მოქალაქისთვის ვიზის მიღება ისეთივე რთულია, როგორც საბჭოთა კავშირის ხანაში, საქართველოს ნებისმიერ მოქალაქეს შეუძლია თავისუფლად მოინახულოს შენგენის შეთანხმების ქვეყნები, სადაც უვიზო რეჟიმი მოქმედებს;

- აშშ–გან განსხვავებით, საფრანგეთი და გერმანია ოფიციალურად იწვევენ საქართველოს მოქალაქეებს სამუშაოდ, ხოლო ათიათასობით ქართველი, ლეგალურად და არალეგალურად, დიდი ხანია დასაქმებულია ევროკავშირის ყველა ქვეყანაში;

- ევროკავშირი აფინანსებს მრავალ ინფრასტრუქტურულ პროექტს საქართველოში - გარემოს დაცვა, გზების მშენებლობა, მეცნიერება, კულტურა, განათლება, აშშ-სგან განსხვავებით, რომელიც, ძირითადად, სამხედრო-ტექნიკურ დახმარებას უწევს საქართველოს;

- ადამიანის უფლებათა ევროპული სასამართლო (სტრასბურგი, საფრანგეთი) არის უკანასკნელი იმედი საქართველოს მოქალაქეებისთვის, რომლებმაც ვერ იპოვნეს სამართალი სამშობლოში;

- ევროპული კომისია სამართლის მეშვეობით დემოკრატიის დასაცავად (ვენეციის კომისია) აქტიურად მონაწილეობს საქართველოში საკანონმდებლო და სასამართლო რეფორმებში, რომელმაც ევროკავშირთან გააფორმა ღრმა და ყოვლისმომცველი თავისუფალი ვაჭრობის ხელშეკრულება ევროკავშირთან ასოცირების ხელშეკრულების ჩარჩოში.

2024 წელს საქართველო აპირებს ევროკავშირში გაწევრიანების მოთხოვნას, რაც, საქართველოს ნატოსკენ მისწრაფებისგან განსხვავებით, არ იწვევს რუსეთის ფედერაციის შეშფოთებას, რომელიც თავად არის აღმოსავლეთ ევროპის ქვეყანა (მიუხედავად იმ ფაქტისა, რომ დღეს ევროპასა და რუსეთს შორის საუკეთესო ურთიერთობა ნამდვილად არ არის). საქართველო კი მნიშვნელოვანია ევროკავშირისთვის, როგორც „აღმოსავლეთის პარტნიორობის“ პროექტის ყველაზე საიმედო პარტნიორი და ერთადერთი – რეგიონში (აზერბაიჯანი და ბელარუსი არ მიისწრაფვიან ევროკავშირისკენ, სომხეთი არის ЕАЭС– ს წევრი, ხოლო კიევის ხელისუფლებისთვის დღეს აშშ და ნატო უფრო მნიშვნელოვანია, ვიდრე ევროკავშირი, მოლდოვას კი ჯერ არ სცხელა ევროკავშირისთვის).

დავუბრუნდები „მიშელის შეთანხმებას“, რომელიც ძალიან სასარგებლოა საქართველოსთვის, რადგან:

– საბოლოოდ დაშალა „გაერთიანებული ოპოზიცია“, დესტრუქციულ რადიკალებად წარმოაჩინა სააკაშვილის „ნაციონალური მოძრაობა“, ბოკერიას „ევროპული საქართველო“ და ნათელაშვილის „ლეიბორისტები“, რომელმაც გუშინ გალანძღა აშშ-ის მოქმედი ელჩი საქართველოში კელი დენანი, აშშ-ის ექს–პრეზიდენტი დონალდ ტრამპი და თავად აშშ;

- პენსიაზე საბოლოოდ გაუშვა ნინო ბურჯანაძის მსგავსი ოდიოზური მარგინალები - უელექტორატო პარტიების ლიდერები; აჩვენა, რომ მომავალში საქმეს დაიჭერს ევროპული ტიპის ახალგაზრდა პოლიტიკოსებთან, მაგალითად, კობახიძესა და ღარიბაშვილთან, რომლებმაც იოლად დაამარცხეს ხანდაზმული ზომბები - სააკაშვილი და ბურჯანაძე;

- შეაჩერა ოპოზიციის რუსოფობიული გამოხდომები საქართველოს ხელისუფლების წინააღმდეგ, იმის დემონსტრირებით, რომ "ქართული ოცნების" ხელმძღვანელობა და არა სააკაშვილის პარტია "ნაციონალური მოძრაობა" არის ევროკავშირის საყრდენი საქართველოში;

- აჩვენა "ქართული ოცნების" კონსტრუქციულობა და კრეატიულობა, რომელმაც ევროატლანტიკური ინტეგრაციის იდეალების გამო, კანონის უზენაესობაც კი დათმო და შეიწყალა "პოლიტპატიმრები" – „ენმ“-ის ცრუთავმჯდომარე მელია და მაფიოზი რურუა, წარუმატებელი სახელმწიფო გადატრიალების ორგანიზატორები საქართველოში; და ასევე - დათანმხდა საქართველოში ვადამდელი საპარლამენტო არჩევნების ჩატარებაზე 2022 წელს, თუ ადგილობრივი თვითმმართველობის არჩევნებზე იგი ხმების 43% -ზე ნაკლებს მიიღებს (რაც ნაკლებად სავარაუდოა);

“მიშელის ხელშეკრულება“ საბოლოოდ დაასრულა სააკაშვილის გავლენა ქართულ პოლიტიკაზე და კიდევ ერთხელ ქვეყნის სასაცილოდ აქცია (სააკაშვილმა მეთორმეტედ დადო საქართველოში დაბრუნების პირობა ადგილობრივი თვითმმართველობის არჩევნებამდე, რომელიც დაგეგმილია მიმდინარე წლის ოქტომბერში).

საქინფორმი
2021 წლის 21 აპრილი
საქართველო, თბილისი