70-იანი წლებიდან, რაც მსოფლიო „ამერიკული გლობალიზმის“ ტალღამ მოიცვა, ხშირად გაიგებთ ფრაზას – „ჩასწვდით ამერიკულ სულს“. ბილბორდებსა და სარეკლამო ბანერებზე განთავსებული ასეთი წარწერების გვერდით „მალბოროს“, კოვბოებისა და „ლაღად მცხოვრები ბედნიერი ამერიკელების“ მოღიმარი სახეები გვიმზერენ. ასეთი სარეკლამო ბანერის მიზანი ყველას იმაში დარწმუნებაა, რომ სადაც „ამერიკულმა სულმა“ შეაღწია, იქ სულ ბედნიერება და სიკეთე სუფევს. ეს რომ ასე არ არის, საქართველოს მაგალითიდანაც ვრწმუნდებით. სული, მისი გაყიდვა და „სულგაყიდული ადამიანის“ იარლიყი ჩვენში იუდას მიერ 30 ვერცხლზე გაყიდულ მაცხოვართან ასოცირდება. „ამერიკულ სულსაც“, თუ კარგად „ჩავხედავთ“, იქ ან სიცარიელეს, ან დიდი ფულის შოვნისა და სხვაზე ბატონობის სურვილს დავინახავთ. „თავისუფლების მაძიებელი ადამიანებისთვის“ ჩირაღდნით ხელში აღმართული „ამერიკის თავისუფლების სიმბოლო“ მსოფლიოს ხალხთა სიკვდილის სიმბოლოდ იქცა. ამერიკაც უკვე ბევრ ქვეყანასა და ხალხში არა თავისუფლების, არამედ მონობის, ხანძრების, ხოცვა-ჟლეტის, შიმშილისა და უბედურების სიმბოლოდ იქცა. ვერ დაასახელებთ ქვეყანას, სადაც ამერიკა „სამეგობროდ და დემოკრატიის ასაყვავებლად“ შევიდა და ეს ქვეყანა არ დაზარალდა. განსაკუთრებით, სულიერად, იდეოლოგიურად და ზნეობრივად. ამერიკამ კი პირიქით – ამ ქვეყნებში თავისთვის ხეირი არ ნახა.

თავისთავად ცხადია, რომ სისხლისღვრასა და დაპირისპირებას მოსახლეობაც არჩევნების გზას ანაცვალებს. თუმცა სახელისუფლებო რესურსებით ჩატარებული არჩევნები შედეგს რომ არ მოიტანს, ყველას ესმის. სახელისუფლებო პიარტექნოლოგიის რესურსით, რეგიონებში არსებული საინფორმაციო ვაკუუმით კი იმავე იდეოლოგიური რეჟიმის მიღების ალბათობა კვლავაც დიდია. ჩანაცვლების პრაქტიკაც საქართველოსთვის უცხო არ არის. ოპოზიციას, მითუფრო, ამერიკული ფულით დაფინანსებულს, საზოგადოების ნდობის მანდატი აღარ გააჩნია. საზოგადოებაში საპროტესტო განწყობა დიდია. დაშინებისა და ტერორის მიუხედავად, ხალხი ქუჩაში გამოსასვლელად მზადაა. „რვიანის“ მიერ წარმოებული მოლაპარაკებები და შეხვედრებიც სამომავლოდ ადგილებისთვის ვაჭრობას უფრო ჰგავს, ვიდრე ქვეყნის მომავალზე ფიქრს. „მტერთან“, როგორც თვითონ ხელისუფლებას უწოდებენ, სალაპარაკოდ დაჯდომა შეიძლება და უნდა დაჯდე კიდეც. ასე ბევრი ჩვენი დიდი წინაპარიც და მეფეც იქცეოდა, მაგრამ „ამ მტერთან“ მისივე გაგდების საკითხებზე ვერ შეთანხმდები! თუ „რვიანის“ პარტიებისთვის ხელისუფლების დამოკიდებულება წინასწარვე ცნობილია, უნდა ვივარაუდოთ, რომ ისინიც ქუჩის აქციებს შეუერთდებიან ან მხოლოდ ამერიკული ფულის სანაცვლოდ მონაწილეობენ მოლაპარაკების პროცესებში. საზოგადოება კი თანდათან უფრო მეორე ვარიანტისკენ იხრება. ის ხედავს, რომ ხელისუფლება, რომელმაც უიარაღო, ხელებაწეული ადამიანებისთვის გაზი, რეზინის ტყვიები და ხელკეტები „არ დაიშურა“, ძალაუფლების შესანარჩუნებლად ახლაც ყველაფერზე წამსვლელია.

წარმოუდგენელია, ამერიკის ადმინისტრაცია ამის თაობაზე ინფორმაციას არ ფლობდეს. ნოემბრის დარბევებისას ამერიკის მხრიდან უგულებელყოფაც კარგად ახსოვს ქართველ საზოგადოებას. ამან უნდა გვაფიქრებინოს, რომ ამერიკა, „კეთილი დემოკრატი ბიძიის ნიღბის“ მიუხედავად, ქართველთა შორის მოსალოდნელ სისხლისღვრაზე ისევ „კრავთა დუმილს არჩევს“. ეს ამერიკაში დაწერილი „ოქროს მილიარდის“ – კაცობრიობის შემცირების „გლობალისტური თეორიისკენ“ გადადგმული კიდევ ერთი ნაბიჯი იქნება.

„დამოუკიდებლობის გზაზე დამდგარი საქართველოს მაშინდელი პრეზიდენტის –ზვიად გამსახურდიას, დინების საწინააღმდეგოდ ცურვის“ მამაბუშისეული განცხადება ამერიკის დღევანდელ გეგმებსაც შიფრავს. საქართველოს დამოუკიდებლობის ინტერესი ამერიკას არც არასდროს ჰქონია და არც ექნება. მისთვის მთავარია, ამიერკავკასიაზე გავლენის მოპოვებით რუსეთს გავლენის ბერკეტები აართვას. მნიშვნელობა არ აქვს, ამერიკის ხელდასხმით მოქმედი პოლიტიკოსები რუსეთთან ურთიერთობებს რა ფორმით და როგორ გაამწვავებენ, „ამერიკის ზურგით“ რა რეფორმებს გაატარებენ საქართველოში. მთავარი ამ შემთხვევაში „რუსეთის დაჩოქებაა“ და არა ის „მეგობრობა და სტრატეგიული პარტნიორობა“, რომლის დეკლარირებასაც ამერიკა მეშვიდე წელია, ეწევა. „მეგობარი“, „ერთგული პარტნიორი“ მხოლოდ საკუთარი ინტერესებისთვის ქართული გენოფონდის ერაყსა და ავღანეთში გაწყვეტასაც „კვერს არ დაუკრავდა“, არ მოიწონებდა; მრავალსაუკუნოვანი ენის ერს „ინგლისურით ექსპანსიას“ არ მოუწყობდა, თანაც, მაშინ, როცა ხელისუფლებაზე მიყიდული ადამიანები რუსეთის მხრიდან დაწყებულ ექსპანსიად და ოკუპაციად, პირველ რიგში, რუსულენოვან წარწერებსა და რუსულად საუბარს ასახელებენ. არსებულმა ხელისუფლებამაც საქართველოში მცხოვრები ადამიანის „წარმატების ფორმულად“ არა მშობლიური ენის ცოდნა, განათლება, პროფესიონალიზმი, საქმისადმი ერთგულება დაასახელა, არამედ – კომპიუტერისა და ინგლისური ენის ცოდნა. ამგვარად, უცხო ქვეყანას მხოლოდ მტერი ექცევა ასე, „საკუთარს“ კი – მხოლოდ სხვა ქვეყნის ჯაშუში და იმ ქვეყნის ინტერესების გამტარებელი. ხელისუფლების მხრიდან დაუსრულებლად „კუდიანებზე ნადირობა“– რუსეთის აგენტების ძიება, სხვა არაფერია, თუ არა მისი მხრიდან საკუთარი – ამერიკისა და, შესაძლოა, ორმაგი აგენტობის დამალვის მცდელობა.

დღევანდელი თანამდებობის პირთა უმეტესობას რაღაც დროის პერიოდში სწორედ ამერიკაში აქვს „სწავლა-განათლება“ მიღებული. პოლიტიკური დამოუკიდებლობის თვალსაზრისით კი, განურჩევლად ქვეყნისა, აგენტსა და ჯაშუშს საქართველოსთვის ერთი და იგივე მნიშვნელობა აქვს – ის სხვა ქვეყნის ინტერესების სასარგებლოდ და ქართული სახელმწიფოს საწინააღმდეგოდ მუშაობს. სწორედ ეს არის ის „იუდას ვერცხლი“, რომელსაც კაცობრიობისთვის უბედურების გარდა არაფერი მოუტანია.

ბაია ამაშუკელი

საინფორმაციო-ანალიტიკური სააგენტო „საქინფორმი“