ამ დღეებში გამოქვეყნებულ მონაცემებით, თბილისის საქალაქო სასამართლოს მიერ 2010 წელს განხილული სისხლის სამართლის საქმეებიდან გამამართლებელი განაჩენი მხოლოდ 0.04%-ზე იქნა გამოტანილი.

თბილისის საქალაქო სასამართლო (თსს) პირველი ინსტანციის სასამართლო ორგანოა, რომელიც დედაქალაქს ფარავს.

როგორც საქინფორმის კორესპონდენტს აცნობეს, თსს-ს პრეს-სამსახურში, წელს განხილული 7 296 სისხლის სამართლის საქმიდან გამამართლებელი განაჩენი იქნა გამოტანილი სამ საქმეზე სამი პირის მიმართ, ხოლო ნაწილობრივ გამამართლებელი – ცხრა საქმეზე თვრამეტი პირის მიმართ.

2009 წელს თბილისის საქალაქო სასამართლოს მიერ სისხლის სამართლის საქმეებში გამამართლებელი განაჩენი 0.05%-ზე იქნა გამოტანილი, რომლის დროსაც 5 პიროვნება გაამართლეს 4 საქმესთან დაკავშირებით, ხოლო ნაწილობრივ გამამართლებელი განაჩენი იქნა მიღებული 30 პირის მიმართ 26 საქმეზე.

2008 წელს თბილისის საქალაქო სასამართლოს მიერ განხილული დაახლოებით 7 000 სისხლის სამართლის საქმიდან 16 პირის მიმართ იქნა გამოტანილი გამამართლებელი ვერდიქტი, ხოლო 48 პირი ნაწილობრივ გამართლდა.

2010 წელს 48,9%-ს სასჯელის ზომად თავისუფლების აღკვეთა შეეფარდა.

არსებითად განხილული საქმეების 84,3% საპროცესო შეთანხმებით დასრულდა, რაც შეიძლება შეეხოს ნებისმიერი კატეგორიის დანაშაულს, იქნება ეს ნაკლებად მძიმე, მძიმე თუ განსაკუთრებით მძიმე. შარშან ეს მაჩვენებელი 57%-ს შეადგენდა, ხოლო 2008 წელს – 50%-ს.

„საერთაშორისო გამჭირვალობა – საქართველოს“ მიერ დეკემბერში გამოქვეყნებულ ანგარიშში, რომელიც საქართველოში საპროცესო შეთანხმებებს ეხება, ნათქვამია, რომ საპროცესო შეთანხმების ფართო გამოყენების ერთ-ერთი მიზეზი საზოგადოებრივი ნდობის ნაკლებობაა სასამართლო სისტემის მიმართ. "თუ საქართველოს უზენაესი სასამართლოს სტატისტიკას გადავხედავთ, ქართულ სასამართლო სისტემაში გამართლების შანსი 2007 წლიდან უცვლელად 0.1%-ს შეადგენს. ეს იმას ნიშნავს, რომ საქმეთა 99.99% სასამართლო ბრალდებულებს დამნაშავედ ცნობს,“ – ნათქვამია ანგარიშში.

რაც შეეხება საპროცესო შეთანხმების დადებით მხარეებს, ანგარიში ხაზს უსვამს მის ეფექტურობას, სისწრაფისა და ეფექტიანობის კრიტერიუმებიდან გამომდინარე. ანგარიში აღნიშნავს, რომ საპროცესო შეთანხმების გამოყენებით საქმეები გაცილებით უფრო სწრაფად მთავრდება, ვიდრე სრული პროცესის შემთხვევაში და ნაკლები რესურსებიც სჭირდება. ეს სისტემა პროდუქტიული გამოდგა კორუფციის წინააღმდეგ ბრძოლაშიც, ნათქვამია ანგარიშში.

"თუმცა, თუ საპროცესო შეთანხმების სისტემის სამართლიანობაზე ვისაუბრებთ, ვითარება გაცილებით უფრო რთულია, – ნათქვამია ანგარიშში, - ვითარებაში, როცა საქმის განხილვისას პროკურორი რეალურად უფრო ძლიერი ფიგურაა, ვიდრე მოსამართლე, და განსასჯელს,ფაქტობრივად, რჩევანის გაკეთების საშუალება მხოლოდ საპროცესო შეთანხმებასა და კანონის სრული სიმკაცრით დასჯას შორის ეძლევა, გამართლების რეალური ალბათობის გარეშე, ძნელია სისტემის სამართლიანობაზე საუბარი... რეალურად აუცილებელი ჯარიმის თანხის დადგენის გაუმჭირვალე პროცესი და დაკისრებული თუ გადახდილი თანხების რაოდენობის გაუმჭირვალობაც არანაკლებ უნდობლობას იწვევს პროკურორის და ზოგადად საპროცესო შეთანხმების მიმართ“.