საქართველო, 17 მარტი, საქინფორმი. 1991 წელს 17 წლისა ვიყავი. ყველა არამზადა, რომლებიც ახლა პუტინს აკრიტიკებენ, ხელისუფლების სათავეში იყო. მათგან კარგი არაფერი მახსოვს. სამაგიეროდ, მახსოვს, როგორ დააქციეს ჩემი ქვეყანა, ხალხი წლობით ვერ იღებდა ხელფასს. მახსოვს ნაძირლების ბანდები, რომლებიც „ბეგარას“ ართმევდნენ ყველას, მზესუმზირით მოვაჭრე მოხუცებსაც კი. მახსოვს, რა სიხარულით უშვებდნენ ამერიკელებს ყველაზე საიდუმლო სამხედრო ობიექტებზე.

მახსოვს მოწყალების მთხოვნელი მოხუცები, დამცირებული სამხედროები, ავღანეთის ომში რომ დასახიჩრდნენ იმ სამშობლოს ბრძანების შესრულებისას, დღეს რომ ლიბერასტები აფურთხებენ. გავაგრძელო?

ასევე მახსოვს, ხელისუფლების სათავეში პუტინის მოსვლიდან ორი კვირის შემდეგ როგორ შეწყდა ადამიანების გატაცება. მახსოვს, როგორ გარდაიქმნენ ჩეჩნები რუსეთის მტრებიდან მის ერთგულ მებრძოლებად. ვხედავ როგორ აშენებს ჩემი ქვეყანა გაზსადენებს, თვითმფრინავებს, ხომალდებს და სხვ. ვხედავ, როგორ ამაყობენ ჩემი შვილები თავისი ქვეყნით. ამიტომაც ვსვამ კითხვას: სამშობლოს გამყიდველ ლიბერასტებს საერთოდ როგორ უტრიალდებათ ენა, პუტინზე ათასი სისულელე იწკავწკაონ?! ეს უპირველესად მათი ბრალია, რაც ახლა უკრაინაში ხდება. ეს სიტუაცია მათ ჯერ კიდევ 1991 წელს შექმნეს!

ნემცოვსა და მისნაირებს მოსკოვის ცენტრში ძეგლი კი არ უნდა დაუდგან, არამედ საერთოდ არ უნდა აღუმართონ ძეგლები. ისინი უნდა დაწვან და მათი ფერფლი ქარს გაატანონ.

მივმართავ ახალგაზრდებს: ნუ დაუჯერებეთ ლიბერასტებს, ნუ უყურებთ „ვარსკვლავებს“, ქსიუშა სობჩაკის მსგავსებს, ნუ მიბაძავთ მეძავებსა და ნაძირლებს. ისინი იტყუებიან! ჩვენ მსოფლიოში უდიადესი ქვეყანა ვართ!

ავტორი უცნობია. თუმცა ამ ტექსტის ქვეშ ხელის მოწერა შეუძლია ნებისმიერს, ვინც გარდაქმნის ხანაში გადარჩა...