პუბლიკაციები
მ.ღ.: შენ მესვრი თამაზ მე? მე ჩემი პატრიარქის მოკვლის უფლებას ვერ მოგცემ და ვერც ერთი პირწავარდნილი ქართველის. შენ უკვე აღარავინ მოგცემს უფლებას, აქ საქართველოში შემოხვიდე და თუნდაც აქ მოკვდე.
თ.ჭ.: მერაბ, ვინც ისლამს და მუსლიმანებს შეგვებრძოლება, ჩემი ძმაც რომ იყოს, ვესვრი, ჩემი დახმარება თუ გინდა, აჭარის ავტონომია ისლამური უნდა გახდეს. საპატრიარქო წავიდეს, თორემ საფრანგეთი მონაგონი იქნება.
მ.ღ.: კითხვა მაქვს მესვრი?.. შენ ხაზი გადაუსვი ქართველობას იმის გამო, რომ მხოლოდ ისტორიაში ჩაიწერე, როგორც თვითმკვლელი ტერორისტი.
თ.ჭ: მერაბ, მე შეიძლება ჩემს ძველ მეგობარს არ ვესროლო, მაგრამ ეს იმას არ ნიშნავს, რომ მათ ეპატიოთ მუსლიმანების წინააღმდეგ ჩადენილი თუ აქვთ რაიმე დანაშაული. ასეთ ადამიანებს ვესვრი, ძმასაც კი... როცა აქ ჩამოვედი, დღეში 6 და 7 ბომბს აგდებდა ამერიკის კოალიციის თამადობით. მაშინ მივხვდი, რომ უნდა დამეხოცა ეგენი, მერე კობანში ვიბრძოლე, ჩემს თვალწინ ჩემი მუსლიმანი 5 ძმა დაიღუპა, მე კი დავიჭერი, ასე, რომ ვიცი ომის სუნი. ძალიან ცუდი სუნი აქვს ბომბს, ტყვიას, ცეცხლსა და სისხლს“...