„You can speak English“ („შეგიძლიათ, ინგლისურად ილაპარაკოთ“), – უთხრა ბიძინა ივანიშვილმა ჟურნალისტ ევგენია ალბაცს, რომელმაც 2 ოქტომბერს პრესკონფერენციაზე, მრავალმნიშვნელოვანი პაუზებით, არასწორი და არაკორექტული შეკითხვა დაუსვა (ციტატა): „გუშინ თქვენ თქვით, რომ „ერთიან ნაციონალურ მოძრაობასთან“ ერთად მზად ხართ, ნატოსკენ იაროთ. თქვენ ადრე, აგრეთვე, ამბობდით, რომ გსურთ რუსეთთან ნორმალური ურთიერთობის აწყობა. რუსეთი კატეგორიულად წინააღმდეგია საქართველოს ნატოში შესვლის. 2008 წლის აგვისტოს ომის ერთ-ერთი მიზეზი სწორედ საქართველოს ნატოსკენ სწრაფვა იყო. როგორ აპირებთ ამ პრობლემის გადაჭრას?“.

თუმცა ალბაცმა ივანიშვილისათვის „გაჭედვა“ ვერ მოახერხა – ამ უკანასკნელმა სამართლიანად შენიშნა, რომ 08.08.08. ომის მიზეზი არაფრით იყო დაკავშირებული საქართველოს სწრაფვასთან ნატოსკენ, დანარჩენზე კი ისევე უპასუხა, როგორც მსგავს შეკითხვებზე ასჯერ მაინც უპასუხია ბოლო წლის განმავლობაში. არჩევნებში გამარჯვების მეორე დღესვე ის, ცხადია, სხვაგვარად ვერც უპასუხებდა და გასაკვირია, რომ ესოდენ გამოცდილმა ჟურნალისტმა ეს „არ გაითვალისწინა“ და კითხვა სხვაგვარად არ დასვა, მაგალითად ასე: „ნატოს წესდებაში არის მე-5 მუხლი, რომელიც კრძალავს ჩრდილოატლანტიკურ ალიანსში გადაუჭრელი შიდატერიტორიული პრობლემების მქონე ქვეყნების მიღებას.  

ბატონო ბიძინა, თქვენ უალტერნატივოდ აცხადებთ ნატოში საქართველოს შესვლის კურსს და ამავე დროს აცხადებთ, რომ აღადგენთ საქართველოს სუვერენიტეტს და ნორმალურ ურთიერთობას დაამყარებთ აფხაზებსა და ოსებთან, რომლებსაც, როგორც ცნობილია, ნატოში შესვლა არ სურთ და თავიანთ ტერიტორიაზე რუსეთის სამხედრო ბაზები განალაგეს.

როგორ მოიქცევით, როცა ოფიციალურად მოხვალთ ხელისუფლებაში – უარს იტყვით აფხაზეთსა და  სამხრეთ ოსეთზე და აღიარებთ მათ დამოუკიდებლობას საქართველოს (ამ შემთხვევაშიც – სუვერენული, ოღონდ აფხაზეთისა და ცხინვალის რეგიონის გარეშე) ნატოში წევრობის გულისთვის? თუ ჯერ აფხაზეთსა და  სამხრეთ ოსეთში დევნილების  დაბრუნებას შეეცდებით და დაელოდებით, სანამ დემოგრაფიული ბალანსი ქართული მოსახლეობის სასარგებლოდ შეიცვლება, შემდეგ კი ჩაატარებთ რეფერენდუმს ნატოში საქართველოს შესვლის საკითხზე?“. 

მაგრამ „The New Times“-ის მთავარი რედაქტორი თეთრებში იყო (პირდაპირი და გადატანითი მნიშვნელობით) და შეკითხვა ამგვარად არ დაუსვამს, რაც კიდევ ერთხელ ადასტურებს ფაქტს – რამდენად შორს არის საქართველოსა და მისი პრობლემების გაგებისაგან უცხოელ ჟურნალისტთა და ექსპერტთა აბსოლუტური უმრავლესობა.

მაშ, რა მოხდა საქართველოში 2012 წლის 1 ოქტომბერს და რა მოელის მას უახლოეს მომავალში? ვცადოთ ამ კითხვაზე პასუხის გაცემა, თუმცა დასაწყისისთვის წარსულს გადავხედოთ. მაშ ასე.

მას შემდეგ, რაც საფრანგეთმა კაცობრიობას შოვინიზმი აჩუქა, იტალიამ – ფაშიზმი, გერმანიამ – ნაციზმი, ამერიკამ – რასიზმი, დასავლეთი საკუთარმა „მიღწევებმა“ შეაძრწუნა და მათ ყველა დანარჩენს „დემოკრატიის“ სწავლება დაუწყეს...

მეთოდები, რომლებითაც გვასწავლიდნენ, პრიმიტიული იყო: იდეოლოგიური არტმომზადების (მასმედიის საშუალებით ძირგამომთხრელი პროპაგანდის) შემდეგ, კრიზისამდე შერყეული სახელმწიფო წყობილების მქონე ქვეყნებში „ფერად რევოლუციებს“ აწყობდნენ „კმარას“ ბანაკებსა და „თავისუფლების ინსტიტუტებში“ დივერსიული მომზადებაგავლილი ადგილობრივი მარიონეტების ხელით (რომლებსაც სოროსის ფულით, „ცე-რე-უ“-ს ინსტრუქციებით აიარაღებდნენ და ზემოხსენებული „რევოლუციების“  მეშვეობით ხელისუფლებაში მოჰყავდათ).

ხოლო იქ, სადაც ნიადაგის მომზადება არ ხერხდებოდა (მაგალითად, მყარი რელიგიური რწმენა უშლიდა ხელს), არტმომზადება ნამდვილი გახლდათ, მარიონეტებს ცეცხლსასროლი იარაღით აიარაღებდნენ და დაბომბვის შემდეგ დასავლეთს იქ ნატოს ჯარები – უსაფრთხოების ხელშეწყობის საერთაშორისო ძალები (ISAF) შეჰყავდა.

გადიოდა წლები. ბნელოდა... რევოლუციები აღმოსავლეთში „ფერადი“ კი არა, სისხლისფერი აღმოჩნდა და გაჭიანურებულ საომარ კონფლიქტებად გადაიქცა, რომლებშიც დასავლეთმა ვერც გაიმარჯვა და ვერც იქიდან ღირსეულად თავის დაღწევა მოახერხა. რევოლუციები ყოფილი სსრკ-ის ქვეყნებშიც ჩაფლავდა, მხოლოდ საქართველოში ნარჩუნდებოდა დიქტატორული რეჟიმი სააკაშვილის თამადობით, რომელიც ხელისუფლების სათავეში 2003 წელს „ვარდების რევოლუციით“ მოიყვანეს. და კიდევ ორი, დასავლეთისთვის უსიამოვნო სიურპრიზი – ფინანსური კრიზისი და პუტინი, რომელიც ისევ პრეზიდენტი გახდა...

გადიოდა წლები. ბნელოდა... ბნელოდა სააკაშვილის თავშიც – იმდენად, რომ მან არჩევნებამდე საქართველოს მოქალაქეთა უმრავლესობა გამოაცხადა „მტრებად, რომლებიც განადგურებას ექვემდებარებიან, როგორც კლასი“, ხოლო არჩევნების წაგებისთანავე საკუთარი თავი „პრეზიდენტ-ოპოზიციონერად“ გადააქცია...

„რა ვქნათ?! – აჟრიალებდათ თეთრ სახლში, – სააკაშვილი უთუოდ მორიგ სამხედრო ავანტიურას ამზადებს – ან რუსეთთან პროვოკაციას, ან სამოქალაქო ომს,

კარზე კი საპრეზიდენტო არჩევნები და რომნია მომდგარი, პუტინის მოტყუება გადატვირთვით არ გამოგვივიდა, ჯეკსონ-ვენიკის შესწორება არ გავაუქმეთ...“ – დარდობდა ჰილარი კლინტონი, როცა „ძველი ცოცხით გვიდა“ ოვალურ კაბინეტში (რას წარმოიდგენდა, რომ მალე სწორედ ცოცხის წყალობით საქართველოში ყველაფერი შეიცვლება?!).

და აი, იძულებული რომ არ გამხდარიყვნენ, საქართველო დემოკრატიის კი არა, დიქტატურის „შუქურად“ ეღიარებინათ, რომელიც 9 წელი სწორედ დასავლეთის დახმარების წყალობით „ანათებდა“, გადაწყდა სააკაშვილის გადაგდება, ანუ სასწრაფოდ შეცვლა, ოღონდ „ხავერდოვნად“ – არჩევნების კანონიერი გზით, და არა „ფერადი რევოლუციით“  ან სხვა კატაკლიზმით, როგორც გამსახურდია და შევარდნაძე.

და აქ დროზე შემოესწრო ბიძინა ივანიშვილი: „რა უჭირს, – აწონ-დაწონეს ვაშინგტონში, – სოლიდური კაცია, შეძლებული, ესე იგი, მიშასავით ფულზე ღიჯინს და გრანტების მოპარვას არ დაიწყებს, რუსეთთან საომარ კონფლიქტებში აშშ-ის ჩათრევას – მით უმეტეს, ხოლო საგარეო პოლიტიკური კურსი ისეთივე აქვს – NATO და USA, თანაც მისი გუნდი ჩვენებით არის დაკომპლექტებული!“.

სიტყვა და საქმე ერთი იყო. ჯერ მიშას დაურეკეს და „კლიზმა“ გაუკეთეს: აქეთ მოიხედე, ყმაწვილო, შენ მანდ რას გეგმავ?! რა შენი საქმეა „კავკასია-2012“?! ახლა კარგად მოგვისმინე – აჯობებს, გამჭვირვალე არჩევნებს და ხელისუფლების ლეგიტიმურ გადაბარებას მიხედო, შენს პროვოკაციებზე კი ფიქრიც დაივიწყე, გესმის, ბიჭო?! თორემ  ხომ იცი, პუტინი სიტყვის პატრონია, თუ თქვა, კიდეც გააკეთებს, და მერე ჩვენ ვეღარ დაგეხმარებით...“

(მკითხველს შევახსენებთ, რომ ბევრწილად საქინფორმის მიერ მიღებული ოპერატიული პრევენციული ზომების, კერძოდ – პუბლიკაციის “ჯერ კიდევ არ არის გვიან, შეჩერდით!“ და ევრაზიის ინსტიტუტის „ელვის“ – “გალის რაიონში 30 სექტემბერს პროვოკაცია იგეგმებოდა“ წყალობით სულ ახლახან თავიდან იქნა აცილებული ახალი ომი საქართველოსა და რუსეთს შორის, რომელიც პროვოცირებული იქნებოდა ერთდროული ინციდენტებით აფხაზეთისა და ცხინვალის რეგიონის მოსაზღვრე რაიონებში).

განვაგრძოთ. ჰილარის ზარის შედეგად მიშა (რომელიც, როგოც ვიცით, არც ისე „მაგარია“...) მთლად პანიკაში ჩავარდა. „დამერხა! – აქეთ-იქით აწყდებოდა  დანავსული დიქტატორი პრეზიდენტის სასახლის მინის გუმბათის ქვეშ, – ახლა რა ვქნა?! ხალხს ვძულვარ, ივანიშვილს პატიოსნად არჩევნებს ვერ მოვუგებ, მთელი ძალაუფლება ახალაიებს მივეცი, რომლებმაც უკვე მოამზადეს პროვოკაციები საზღვრებზე, რათა ჩემი რეიტინგი მკვეთრად ამაღლებულიყო, როგორც 08.08.08. ომის შემდეგ, და არჩევნებში გავიმარჯვებდი! თუ არა და – ამაყად წავიდოდი  ემიგრაციაში – ლონდონში, როგორც დევნილი პრეზიდენტი, და იქ ლექციებს წავიკითხავდი – როგორ განდევნა აგრესორმა და ოკუპანტმა რუსეთმა საქართველოს კანონიერი ხელოსულება“ – ნერვიულობდა სააკაშვილი და ჟოპ-ის („ჟურნალისტ“ ოლეგ პანფილოვის) ნაჩუქარ ტყლაპის ჰალსტუხს ღეჭავდა...

„თანაც ახლა როგორ მოვიშორო თავიდან ახალაიები და სხვები?! მათ ხომ „ანკესზე ვყავარ წამოგებული“ – ჟვანიას, პატარკაციშვილის, შარაძის მკვლელობები – ყველას ვერც გავიხსენებ... ადგებიან და იტყვიან – სააკაშვილმა არა მარტო ყველაფერი იცოდა, არამედ თვითონ გვიბრძანებდა და მონაწილეობდა კიდეცო... იქნებ, ისევ ჩემმა ერთგულმა მედიატორმა გადამარჩინოს?!“ – უცებ გაახსენდა სააკაშვილს  ვანო მერაბიშვილი.

მედიატორმა მერაბიშვილმა იმედი არ გაუცრუა – ქართულ ციხეებში წამების  ვიდეოჩანაწერები (მათ შორის – ცოცხებით და ხელკეტებით ანალური ხვრელიდან, რის შემდეგაც მმართველი პარტია „ნაციონალური მოძრაობა“ „ნაც-ანალურად“ გადაიქცა) ჟურნალისტებს გადასცა, რომლებმაც ისინი ევროპასა და სოციალურ ქსელებში გაავრცელეს, შედეგად ახალაიების კლანმა საქართველოში ძალაუფლება დაკარგა.

თუმცა გავრცელებულმა ვიდეოჩანაწერებმა, რომლებმაც საქართველო და დასავლეთი შეაძრწუნა, მოსალოდნელზე ძლიერი ეფექტი მოახდინა – შედეგად სააკაშვილმა არა მარტო ახალაიების კლანი ჩამოიშორა, არამედ აპრიორი მოგებული („NDI“-სა და „IRI“-ს გამოკითხვებით,  ადმინისტრაციული რესურსით, სიის გაყალბებით, მოსყიდვით და „სომხური კარუსელით“) არჩევნები წააგო. მეორე შეკითხვაა: შეიძლება თუ არა დღეს ითქვას, რომ საქართველო საბოლოოდ გათავისუფლდა ნაც-ანალებისა და სააკაშვილისგან და ამ უკანასკნელს სრული „ალბაცი“ დაუდგა?

იმისათვის, რომ ამ შეკითხვას ვუპასუხოთ, ორი ფაქტორი უნდა გავითვალისწინოთ: საგარეო: დასავლეთი სააკაშვილს გამოეთხოვა, გამოაცხადა რა არჩევნები – სამართლიანად, ხოლო საქართველო – დემოკრატიულად, რუსეთმაც საქართველოში ხელისუფლების შეცვლასთან დაკავშირებით კმაყოფილება გამოთქვა. რუსეთისა და აშშ-ის ასეთი იშვიათი უნისონი გვაფიქრებინებს, რომ მათ საქართველოს თაობაზე შეთანხმებას მიაღწიეს. ამას ის ფაქტიც მიუთითებს, რომ პუტინმა, რომელსაც დასავლეთისთვის დათმობა არ ახასიათებს (მხოლოდ თუ საპასუხოდ, ორმხრივ რეჟიმში), ბოლო მომენტში შეცვალა „კავკასია-2012“-ის გენერალური გეგმა და  სწავლების რუკიდან ცხინვალის რეგიონი და აფხაზეთი ამოიღო.

როგორც ჩანს, რუსეთმა აშშ-გან გარანტიები მიიღო, რომ საქართველოში რაკეტსაწინააღმდეგო თავდაცვის სისტემის („პრო“-ს) ელემენტები და აშშ-ის სამხედრო-საზღვაო ბაზა „ლაზიკა“ არ იქნება, ხოლო დაუდეგარი სააკაშვილი, როგორც კავკასიაში დესტაბილიზაციის მთავარი ფაქტორი, საბოლოოდ ნეიტრალიზებული იქნება.

ისღა დაგვრჩენია, დავძინოთ, რომ დოტაციურ აფხაზეთსა და სამხრეთ ოსეთს რუსეთი ისედაც აკონტროლებს, ხოლო დოტაციაზე მთელი საქართველოს აყვანას არ აპირებს.

შიდა: თუ გავითვალისწინებთ დასავლეთის მხრიდან საქართველოს მიმართ მოსალოდნელ არჩევნებისშემდგომ „გულგრილობას“ (აქაოდა, მივულოცეთ და საკმარისია, ახლა იქ ლიდერი და მილიარდერი ივანიშვილი ჰყავთ, ჰოდა, მიხედოს!), აგრეთვე, „ქართული ეროვნული ნადირობის“ თავისებურებებს – ანუ საქართველოში პოლიტიკური ბრძოლის მეთოდებს და ქართულ მენტალობას, შეგვიძლია ვივარაუდოთ, რომ უახლოეს ხანებში მოსვენება არ გვეღირსება. თუ ივანიშვილი სამაგალითოდ არ დასჯის წარსულ ბოროტმოქმედებებში დამნაშავეებს და ამით საქართველოს ისტორიაში პირველად არ შექმნის პრეცედენტს – რომ დანაშაულებრივი ქმედება დასჯადია, ადრე თუ გვიან და სახეების მიუხედავად – ამ 9 წლის განმავლობაში განაწყენებულები და დაზარალებულები მართლმსაჯულების ფუნქციას საკუთარ თავზე აიღებენ.

მეორე მხრივ, წესების გარეშე ბრძოლებში უდიდესი გამოცდილების მქონე ნაც-ანალები რევანშის აღებას შეეცდებიან, ამისთვის გამოადგებათ:

– ახალაიას „რეზერვისტები“ და „ზონდერები“;

– იარაღის არალეგალური საწყობები;

– პარტიზანული ომის „ქვემოდან“ და „უკნიდან“  წარმოების „მოქალაქეთა კავშირის“ დროიდან დაგროვილი უნარ-ჩვევები;

– გამყიდველი „ექსპერტები“ – ცინცაძე, რონდელი, ჩიტიძე, შარაშენიძე, ბარნოვი, თავხელიძე, ჭყოიძე და სხვა ვიგინდარები, რომლებსაც მე პროქტო-პოლიტოლოგები ვუწოდე იმის გამო, რომ ისინი, ჩვეულებრივ, მოვლენებს უკანა რიცხვით და უკუღმართად ტრაკტირებენ;

– ლიბერტარიანელები და პედერასტები (ლიბერასტები), რომლებითაც, კერძოდ, დაკომპლექტებულია დივერსიულ-ძირგამომთხრელი ტელეარხი „ПИК“ („პუკი“), მისი გულისამრევი „სახე“ – მატვეი განაპოლსკი, რომელსაც საქართველოში გავნოპოლსკის ეძახიან და სძულთ იმის გამო, რომ მისი ქვისლის – პრემიერ ჟვანიას, მკვლელ ხელისუფლებას ულოკავს;

– „რუსთავი 2“, „იმედი“ და „საზოგადოებრივი ტელერადიომაუწყებლობის“ 1-ლი არხი, მისი „სახე“ (უფრო ზუსტად – უკანალი) – დავით პაიჭაძე და დეისაძე-ბურჭულაძის ტიპის  სხვა სექსუალური გარყვნილები, ჟურნალებთან – „ლიბერალსა“ და „ტრიბუნასთან“ – ერთად;

– ინტერნეტრესურსები www.apsny.ge «Грузия Online» და „ექსპერტთა კლუბი“ www.expertclub.ge რომლებიც აფხაზეთის სუკ-ისა და საქართველოს სპეცსამსახურების თანამშრომლებით არის დაკომპლექტებული;

– ზემონახსენებთან მჭიდროდ დაკავშირებული ქართველი ბლოგერების სახელით ცნობილ ინტერნეტდივერსანტების ჯგუფი, რომელიც დღემდე მთავრობისა და შსს-ის დოტაციაზე იჯდა.

სწორედ ისინი სვრიან ლაფში პატრიარქს და ებრძვიან მართლმადიდებლობას საქართველოში, სწორედ მათზე მაქვს ნათქვამი: „ერთნი შედიან ისტორიის ანალებში თავიანთი დამსახურებით, მეორენი – თავიანთი ანალებით“. (არ დაგავიწყდეთ, რომ სააკაშვილი ხელისუფლებაში მოსვლის დღიდან წარმატებით იყენებს მედიაში პედერასტ-პედოფილების თემას, როგორც პოლიტიკური ბრძოლის ინსტრუმენტს, რაზეც მოწმობს პატარკაციშვილის სახლში ფარულად გაკეთებული 2004 წლის დოკუმენტური ვიდეოგადაღება). 

და, რა თქმა უნდა, 100%-ით იქნება გამოყენებული ელექტორატი, რომელმაც არჩევნებზე სააკაშვილს დაუჭირა მხარი, მაგალითად – სომხები (და არა მარტო სამცხე-ჯავახეთიდან), რის შესახებაც არაერთხელ ვაფრთხილებდი არჩევნების წინ – პუბლიკაციებში „ოლიგარქის შეცდომა“ და „ვისთვის იქნება ყველაფერი კარგად, ძვირფასო ივანიშვილო?!“. სომხების დახმარებით, რომლებსაც, ყველაფრის მიუხედავად, სააკაშვილი მისი სომხური წარმომავლობის გამო უყვართ, ნაც-ანალები ეცდებიან ეროვნებათაშორისი შუღლის გაღვივებას და ივანიშვილის ქსენოფობად გამოცხადებას – იმისათვის, რომ ის თითქოსდა არა სომხურ, არამედ ქართულ ოცნებას ახორციელებს...

თემას დავუბრუნდეთ. მაშ ასე, მესამე შეკითხვა: გადაიზრდება თუ არა სამოქალაქო ომში შეურიგებელი მხარეების დაპირისპირება, თუ ეს იქნება ლატენტული გარჩევები ქუჩურ დონეზე, ცემა-ტყეპა და სროლა, დაპატიმრებები, წერტილოვანი ტერაქტები ან მკვლელობათა სერია? ჯერ ცნობილი არ არის, თუმცა ეს ყველაფერი საქართველოში უკვე იყო – თბილისის სამოქალაქო ომიც, ბანდფორმირებების გარჩევებიც „მხედრიონის“ დროს, რეკეტი, შურისძიება და მკვლელობათა სერია შევარდნაძის დროს, რომელიც გენერალ გულუას და ედპ-ის ლიდერ გია ჭანტურიას მკვლელობებით დაიწყო. 

კრიმინოგენური სიტუაცია, რომელიც სულ უფრო იძაბება (ჩხუბი და თავდასხმები, ბანკების ძარცვა და ხანძარი ერთ-ერთ მათგანში, რომელიც მთელ საქართველოში გასცემს პენსიებს, უკვე დავიწყებული ავტომანქანების ქურდობა, აგრეთვე, რაიონული მნიშვნელობის მავნებლობები, რომლებსაც „ქართული ოცნების“ მაისურებში გამოწყობილი უცნობი ბოროტგანმზრახველები სჩადიან, მაგალითად – საკომუნიკაციო კაბელების ჩამოგლეჯა და სხვ.), საფუძველს გვაძლევს, ამაში საბოტაჟი და სახიფათო ტენდენციები დავინახოთ. 

დიდი ალბათობით შეგვიძლია ვივარაუდოთ, რომ უახლოეს ხანებში საქართველოში კომპრომატების ომი გაგრძელდება და ექს-ოპოზიცია ჟვანიას, პატარკაციშვილისა და სხვათა ხმაურიანი მკვლელობის საიდუმლოებებს გაასაჯაროებს, ხოლო ექს-ხელისუფლება ეცდება, დაამტკიცოს, რომ მის გარეშე საქართველო წარსულისკენ – სიბნელისკენ, კრიმინალისა და „ბარდაგისკენ“ – მიექანება და საპარლამენტო გადარჩევნები გარდაუვალია.

P.S. 2012 წლის 1 ოქტომბერს, არჩევნების დღეს, თბილისის ზოოპარკიდან გაიქცა ... სპილო! როგორც ბოროტი ენები ამბობენ, ის სახელმწიფო ზოოპარკიდან ბიძინა ივანიშვილის ზოოპარკში, სოფელ ჭორვილაში გაიქცა. ეს პოლიტიკური პროტესტი გახლდათ თუ სპილოს, უბრალოდ, მოშივდა – უცნობია, თუმცა ახალ პარლამენტში „ნაც-ანალების“ ფრაქციიდან „ქართული ოცნების“ ფრაქციაში „დამშეული“ დეპუტატების  გადარბენის პროცესი უსათუოდ დაიწყება.

საქინფორმის მთავარი რედაქტორი
არნო ხიდირბეგიშვილი

2012 წლის 9 ოქტომბერი, თბილისი

(გუშინ ამ მასალის გამოქვეყნების შემდეგ „ქართველმა ბლოგერებმა“ იერიში მიიტანეს და გატეხეს საქინფორმის მთავარი რედაქტორის – პუბლიცისტ არნო ხიდირბეგიშვილის, პირადი ოფიციალური საიტი www. arnoxidi.com (www.arnoxidi.net)